تکرارگر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک تکرارگر بی‌سیم.

تکرارگر (به انگلیسی: repeater) یا تکرارکننده تجهیزات الکترونیکی است که سیگنالی را دریافت کرده و آن را با سطح دامنه بالاتر، انرژی بیشتر یا به سمت دیگر یک مانع ارسال می‌کند. بدین ترتیب می‌توان سیگنال را بدون کاستی به فواصل دورتری فرستاد تا مناطق بیشتری را پوشش دهد.

در شبکه[ویرایش]

این وسیله حداکثر فاصله‌ای را که یک کابل شبکه محلی می‌تواند گسترده شود افزایش دهد. استفاده از یک تکرارگر یک شبکه محلی را به دو قسمت تقسیم نمی‌کند و شبکه تقابلی نمی‌سازد. از آنجا که تکرارگرها با سیگنال‌های فیزیکی واقعی سروکار دارند و در جهت تفسیر داده‌ای که انتقال می‌دهند تلاشی نمی‌کنند، این تجهیزات در «لایه فیزیکی» یعنی اولین لایه از «مدل مرجع OSI» عمل می‌کنند.

کاربردها[ویرایش]

تکرارگرها برد یک سیگنال را با دوباره ارسال کردن آن افزایش می‌دهند. برای یک سیگنال سیمی، از تقویت‌کننده الکترونیکی استفاده می‌شود. تکرارگر دیجیتال (به انگلیسی: Digipeater) (از آمیختن دو واژهٔ Digital و repeater) در رادیوی آماتور استفاده می‌شود.

فواید[ویرایش]

  • گسترش یک شبکه در یک منطقهٔ بزرگتر را آسان می‌کند.
  • ارتباط میان روش‌های مختلف ارسال داده را امکان‌پذیر می‌کند (برای نمونه فیبر نوری، UTF، کابل هم‌محور)

زیان‌ها[ویرایش]

  • برای جلوگیری از ازدحام نمی‌توان ترافیک را محدود کرد.
  • تکرارگرها را نمی‌توان در شبکه‌های دارای ساختارهای متفاوت استفاده کرد.

منابع[ویرایش]