تنبلی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تنبلی به معنی عدم تمایل به فعالیت یا تلاش، علی‌رغم برخورداری از توانایی کافی‌ست.[۱] کاهلی و تن‌پروری نام‌های دیگری برای اشاره به تنبلی‌ست که کلمه اول بیشتر بار مذهبی دارد.
محتویات
در مذهب[ویرایش]
در ایران[ویرایش]
طبق برخی آمارها، تنبلی ایرانیان بالاتر از متوسط جهانی‌ست، به طوری که بر اساس آمارهای جهانی، ایرانیان بعد از اعراب و آفریقاییان جایگاه سوم تنبلی را در جهان به خود اختصاص داده‌اند.[۲][۳] حسن قاضی‌مرادی نیز در کتابی با عنوان کار و فراغت ایرانیان به این مسئله پرداخته و در آن خاطرنشان می‌کند که «کار» و «تفریح» در بین ایرانیان، به شکل «زحمت» و «سرگرمی‌خواهی» نمود یافته‌است.
