تضمن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از تضمن (زبان‌شناسی))

در کاربردشناسی، زیررشته‌ای از زبان‌شناسی، تضمن (انگلیسی: Implicature) چیزی‌ست که گوینده با یک گفته، بدون بیان عینی، القا یا به شکل ضمنی اظهار می‌کند. پل گرایس، فیلسوف بریتانیایی، این اصطلاح را در سال ۱۹۷۵ ابداع کرد.

منابع[ویرایش]