تراوش سیلیسی
.jpg)
تراوش سیلیسی (به انگلیسی: Siliceous ooze) نوعی رسوب دریایی زیست‌زا (بیوژنیک) است که در اعماق اقیانوس قرار دارد. تراوش‌های سیلیسی کمترین رایج‌ترین رسوبات اعماق دریا هستند و تقریباً ۱۵ درصد از کف اقیانوس را تشکیل می‌دهند.[۱] تراوش به رسوباتی گفته می‌شود که حداقل ۳۰ درصد از بقایای اسکلتی میکروارگانیسم‌های لجه‌ای را شامل می‌شود.[۲] تراوش‌های سیلیسی عمدتاً از اسکلت‌های مبتنی بر سیلیس موجودات دریایی میکروسکوپی مانند دیاتوم‌ها و شعاعیان ساخته شده‌اند. دیگر اجزای تراوش‌های سیلیسی در نزدیکی حاشیه قاره ممکن است شامل ذرات سیلیس مشتق‌شده از زمین و اسپیکول‌های اسفنجی باشد. تراوش‌های سیلیسی از اسکلت‌های ساخته‌شده از سیلیس عقیق SiO 2 · n H 2 O تشکیل شده‌اند، برخلاف تراوش‌های آهکی که از اسکلت‌های موجودات کربنات کلسیم (CaCO 3 · n H 2 O) (یعنی کوکولیتوفورها) ساخته شده‌اند. سیلیس (Si) یک عنصر زیستی ضروری است و به‌طور مؤثر در محیطهای دریایی از طریق چرخه سیلیس بازیافت می‌شود.[۳] فاصله از توده‌های خشکی، عمق آب و حاصلخیزی اقیانوس‌ها همه عواملی هستند که بر محتوای سیلیس اوپال در آب دریا و وجود تراوش‌های سیلیسی تأثیر می‌گذارند.
.jpg)
منابع[ویرایش]
- ↑ Mulder, Thierry; Hüneke, Heiko; Van Loon, A.J. (2011), "Progress in Deep-Sea Sedimentology", Deep-Sea Sediments, Elsevier: 1–24, doi:10.1016/b978-0-444-53000-4.00001-9, ISBN 978-0-444-53000-4
- ↑ Bohrmann, Gerhard; Abelmann, Andrea; Gersonde, Rainer; Hubberten, Hans; Kuhn, Gerhard (1994). "Pure siliceous ooze, a diagenetic environment for early chert formation". Geology. 22 (3): 207. Bibcode:1994Geo....22..207B. doi:10.1130/0091-7613(1994)022<0207:psoade>2.3.co;2.
- ↑ DeMaster, David J. (October 1981). "The supply and accumulation of silica in the marine environment". Geochimica et Cosmochimica Acta. 45 (10): 1715–1732. Bibcode:1981GeCoA..45.1715D. doi:10.1016/0016-7037(81)90006-5.