بیگ دیگ

مختصات: ۴۲°۲۱′۴۳″شمالی ۷۱°۰۳′۲۰″غربی / ۴۲٫۳۶۱۹۷°شمالی ۷۱٫۰۵۵۶۲°غربی / 42.36197; -71.05562
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پروژه تونل/شریان مرکزی
دید کلی
نام‌های دیگربیگ دیگ
مکانبوستون
مختصات۴۲°۲۱′۴۳″شمالی ۷۱°۰۳′۲۰″غربی / ۴۲٫۳۶۱۹۷°شمالی ۷۱٫۰۵۵۶۲°غربی / 42.36197; -71.05562
مسیر I&#۸۲۰۹;۹۰ / I&#۸۲۰۹;۹۳ / US ۱ / Route ۳
بهره‌برداری
آغاز کار۱۹۸۲
ساخت۱۹۹۱–۲۰۰۷[۱]
گشایش۲۰۰۳
ترافیکخودرویی

پروژه تونل/شریان مرکزی که عموما با نام بیگ دیگ شناخته می شود یک ابر پروژه در بوستون بود که شریان مرکزی بزرگراه بین ایالتی ۹۳ ، یک بزرگره اصلی در قلب شهر، را به یک تونل ۲.۴ کیلومتری به نام توماس پی اونیل جونیور تغییر مسیر داد. این پروژه همچنین شامل ساخت تونل تد ویلیامز(ادامه بزرگراه بین ایالتی ۹۰ به فرودگاه بین‌المللی لوگان)، پل یادبود زکیم بانکر هیل بر روی رودخانه چارلز و مسیر سبز رز کندی در فضای خالی شده از مسیر مرتفع قبلی بزرگراه ۹۳ بود. ذر ابتدا این طرح شامل یک مسیر ریلی بین دو پایانه اصلی قطارهای بوستون نیز می شد. برنامه ریزی در ۱۹۸۲ شروع شد، ساخت پروژه بین سالهای ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۶ انجام شد و در ۳۱ دسامبر ۲۰۰۷ با به پایان رسیدن همکاری بین مدیریت پروژه و سازمان بزرگراههای ماساچوست خاتمه یافت.[۱]

بیگ دیگ بزرگترین پروژه بزرگراهی در ایالات متحده است که گرفتار افزایش هزینه، تاخیر، افشاگری، ایرادات طراحی، هزینه های اجرای ضعیف و استفاده از مصالح زیر استاندارد، اتهامات جنایی و بازداشت، و مرگ یک راننده شد.[۲] پروژه در ابتدا برای اتمام در سال ۱۹۹۸ با هزینه ۲.۸ میلیارد دلاری(به دلار سال ۱۹۸۲، با نرخ برابری تورم معادل ۷.۴ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۰) برنامه ریزی شده بود.

اگرچه پروژه در دسامبر ۲۰۰۷ با هزینه بیش از ۸.۰۸ میلیارد دلاری تا سال ۲۰۲۰ تکمیل شد(که با معادل سازی تورم برای دلار سال ۱۹۸۲ معادل ۲۱.۵ میلیارد می شود که به معنای افزایش هزینه ۱۹۰% است). بوستون گلوب تخمین زده که این پروژه نهایتا با بهره اش ۲۲ میلیارد دلار هزینه داشته باشد که تا سال ۲۰۳۸ هم پرداخت نخواهد شد.[۳] به خاطر تلفات، خسارات و دیگر عیوب طراحی، بکتل و پارسونز برینکرهاف-کنسرسیوم ناظر بر پروژه- با پرداخت ۴۰۷ میلیون دلار و چندین شرکت کوچکت هم با پرداخت حدود ۵۱ میلیون دلار به عنوان غرامت موافقت کردند.[۴]

مسیر سبز رز فیتزجرالد حدودا ۲.۴ کیلومتر است.[۵] مجموعه ای از پارکها و فضاهای عمومی که قسمت نهایی بیگ بیگ پس از زیر زمینی شدن بزرگراه بین ایالتی ۹۳ است. این مسیر سبز در ۲۶ جولای ۲۰۰۴ رسما به افتخار مادرسالار خاندان کندی رز فیتزجرالد کندی نامگذاری شد.

Boston's highway system before and after the Central Artery/Tunnel Project

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ LeBlanc, Steve (December 26, 2007). "On December 31, It's Official: Boston's Big Dig Will Be Done". The Washington Post. Retrieved December 26, 2007.
  2. "Review Begins after Big Dig Tunnel Collapse". CNN. Associated Press. July 12, 2006. Archived from the original on July 15, 2006. Retrieved July 25, 2006.
  3. Big Dig's red ink engulfs state بایگانی‌شده در اوت ۲۹, ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine, Boston Globe, July 17, 2008
  4. "Contractors to settle Boston Big Dig suit for $450M بایگانی‌شده در ۲۰۱۲-۱۰-۲۴ توسط Wayback Machine". Toronto Star. January 23, 2008.
  5. Sigmund, Pete (June 6, 2007). "Triumph, Tragedy Mark Boston's Big Dig Project". Construction Equipment Guide. Archived from the original on 6 اكتبر 2014. Retrieved December 10, 2007. {{cite news}}: Check date values in: |archive-date= (help)