بردگی داوطلبانه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بردگی داوطلبانه، در تئوری، وضعیتی است که در آن بردگی به نقطه رضایت داوطلبانه رسیده‌است. این از بردگی غیر داوطلبانه که در آن فرد معمولاً به عنوان مجازات برای یک جنایت مجبور به یک دوره بندگی می‌شود متمایز می‌شود.

اصطلاح برده داری داوطلبانه اغلب در نوشته‌های جدلی و بلاغی در مورد طیف وسیعی از موضوعات استفاده می‌شود. به عنوان مثال، ادعا شده‌است که نظام دستمزد سرمایه دارانه به معنای برده داری داوطلبانه و مغایر با کرامت انسانی و حقوق مسلم بشری است.[۱] موری راثبارد، لیبرترین، از این اصطلاح به عنوان خودمتناقض انتقاد کرد.[۲] از سوی دیگر، والتر بلاک، دستیار او، از این ایده در برابر انتقادات لیبرترین راتبارد و دیگران دفاع کرده و ادعا می‌کند که این ویژگی ثابت فلسفه آنهاست، اما اذعان می‌کند که دیدگاه او در کنار رابرت نوزیک، در اقلیت است.[۳]

منابع[ویرایش]

  1. David P. Ellerman, Property and Contract in Economics: The Case for Economic Democracy (PDF)
  2. Murray N. Rothbard, A Crusoe Social Philosophy
  3. Walter Block, "Towards a Libertarian Theory of Inalienability: A Critique of Rothbard, Barnett, Smith, Kinsella, Gordon, and Epstein." pp. 39–85, Journal of Libertarian Studies, vol. 17, no. 2, Spring 2003, p. 44, p. 48, p. 82 and p. 46