بدرالدین العینی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ابومحمد محمود بن احمد بن موسی بدرالدین العینی (762ق/1360م- 855ق/1453م) از علمای اهل سنت مذهب حنفی و طریقت شاذلیه بود.[۱][۲]

زندگینامه[ویرایش]

او در سال 762 هجری قمری (1360 میلادی) در شهر عینتاب (غازیانتپه در ترکیه امروزی) در خانواده ای عالم به دنیا آمد. او به تحصیل تاریخ، ادب و علوم دینی اسلامی پرداخت.[۳] شواهدی وجود دارد که او حداقل تا حدودی فارسی هم می دانست. [۴] در سال 788 هجری قمری (1386 م) به اورشلیم سفر کرد و در آنجا با شیخ حنفی الصیرامی که رئیس مدرسه و خانقاه ظاهریه در قاهره بود، ملاقات کرد. الصیرامی از العینی دعوت کرد تا او را تا قاهره همراهی کند و در آنجا یکی از صوفیان ظاهریه شد.[۵]

از قاهره برای تدریس به دمشق رفت و در آنجا بعنوان محتسب منصوب شد و مدتی قبل از سال 800 هجری قمری (1398 میلادی) به قاهره بازگشت.

العینی و مقریزی چندین بار در طی چند سال آینده جانشین یکدیگر به عنوان محتسب قاهره شدند ولی هیچ کدام برای مدت طولانی این پست را حفظ نکردند. [۶]

اعتبار العینی با افزایش سن بیشتر شد. مؤید شیخ در سال 823 هجری قمری (1420 میلادی) او را سفیر قرامانیان منصوب کرد. [۷]

آثار[ویرایش]

  • عمدة القاري في شرح صحيح البخاري وهو من أجل شروح البخاري، بیست سال برای این اثر زحمت کشید.
  • البناية في شرح الهداية وهو في الفقه الحنفي.
  • منحة السلوك في شرح تحفة الملوك في الفقه الحنفي.
  • رمز الحقائق في شرح كنز الدقائق في الفقه الحنفي أيضاً.
  • عقد الجمان في تاريخ أهل الزمان وهو موسوعة ضخمة في التاريخ.
  • السيف المهند في سبرة الملك المؤيد.
  • الروض الزاهر في سيرة الملك الظاهر ططر.
  • فرائد القلائد في مختصر شرح الشواهد. في النحو.
  • شرح خطبة كتاب فرائد القلائد. في اللغة.
  1. "Int". www.e-imj.com. Archived from the original on 10 October 2006. Retrieved 15 January 2022.
  2. Abdal-Hakim Murad – Contentions 8
  3. Petry, Carl F. (14 July 2014). The Civilian Elite of Cairo in the Later Middle Ages. Princeton University Press. p. 70. Retrieved 5 January 2023.
  4. Anne F. Broadbridge, "Academic Rivalry and the Patronage System in Fifteenth-Century Egypt", Mamluk Studies Review,Vol. 3 (1999), Note 4.
  5. Ibn Taghrībirdī, al-Nujūm al-Zāhirah fī Mulūk Misr wa-al-Qahirah (Beirut, 1992.)
  6. Broadbridge, pp.89–90, "The Muhtasib Incident".
  7. Al-Maqrīzī, Kitāb al-Sulūk, 4:2:698.