بتن فراتوانمند
بتن فراتوانمند (به انگلیسی: Ultra-high-performance concrete) نوعی کامپوزیت مختلط با ماتریس سیمانی محسوب می‌شود که با کمک فناوری‌های نوین بتن و افزودنی‌های معدنی و آلی، مقاومت‌های فشاری بسیار بالایی را می‌توان از آن انتظار داشت. بر اساس تحقیقات انجام شده توسط وزارت راه آمریکا و انجمن سیمان پرتلند، این بتن دارای مشخصات بسیار بهتری نسبت به نسل‌های قبل از خود می‌باشد.
تفاوت بتن فراتوانمند با سایر بتن‌ها[ویرایش]
بتن فراتوانمند به دلیل مشخصات مکانیکی و دوام بسیار عالی با اختلاف زیادی نسبت به سایر بتن‌ها قابل تمایز است. مراحل تحقیقاتی اولیه این بتن در سال ۱۹۹۵ به صورت تخصصی شکل گرفت.[۱] با هدف دستیابی به رده مقاومتی بیش از ۱۲۰ مگاپاسکال که معیار مناسبی برای تخمین سایر مشخصات بتن می‌باشد، آزمایش‌های متنوعی صورت گرفت و دانه بندی‌های مختلفی با شرایط عمل آوری و افزودنی‌های معدنی و شیمیایی مختلف مورد بررسی قرار گرفتند. آنچه برای پژوهشگران در دو دهه قبل حائز اهمیت بود، ساختار متراکم و مقاومت مکانیکی بسیار بالای این گونه از بتن‌ها بود و از همین رو آن را با نام High Strength Concrete (HSC) یا بتن پر مقاومت می‌شناختند. اصطلاح بتن فراتوانمند Ultra-High Performance Concrete (UHPC) به تدریج با توجه به پررنگ تر شدن نقش پوزولان‌ها و کاهش آلودگی‌های زیست‌محیطی ناشی از سیمان از اوایل قرن ۲۱ بر سر زبان‌ها افتاد. با گذشت زمان و طی ۱۰ سال گذشته انتظار مقاومت‌های بالا آنگونه که پژوهشگرانی همچون اچن و همکارانش در تحقیقات خود اشاره داشتند، به تدریج کاهش یافت و در برخی مقالات معتبر نمایه شده، مقاومت ۱۱۰ مگاپاسکال نیز تحت این عنوان، مورد تأیید قرار گرفت.[۲][۳] مشخصات دیگری همچون دوام در برابر شرایط دشوار محیطی و عوامل خورنده، میزان حفاظت از عناصر مسلح کننده همچون آرماتورهای فولادی و رفتار دینامیکی بهتر، وارد عرصه داوری اینگونه بتن‌ها گردید و امروزه، انتظارات بیشتری برای اجرای سازه‌های نازک‌تر و با توانمندی‌های بیشتر، از این نسل جدید بتن مطرح می‌گردد.
بخشی از تفاوت‌های این بتن با بتن‌های متعارف: ۱. ساختار ریزدانه و بسیار متراکم (سنگدانه با حداکثر اندازه ۰٫۶ میلیمتر به صورت متعارف) ۲. مقاومت فشاری بسیار بالا (حداقل ۴ برابر بتن‌های معمولی رده C25) ۳. افت تقریباً صفر پس از ۳۰۰ چرخه ذوب یخبندان ۴. انقباض و خزش بسیار کمتر (در مراحل تحقیقاتی) ۵. نفوذپذیری بسیار کم (کمتر از یک سوم بتن‌های معمولی) ۶. عمق ناچیز کربناسیون پس از ۶۰ سال (کمتر از ۶ میلیمتر)