اپتیک فعال
اپتیک فعال (انگلیسی: Active optics) اپتیک فعال یک فناوری است که با تلسکوپ‌های بازتابی توسعه یافته در دهه ۱۹۸۰ استفاده می‌شود،[۱] که به‌طور فعال آینه‌های تلسکوپ را شکل می‌دهد تا از تغییر شکل ناشی از تأثیرات خارجی مانند باد، دما و تنش مکانیکی جلوگیری کند. بدون اپتیک فعال، ساخت تلسکوپ‌های کلاس ۸ متر امکان‌پذیر نیست، همچنین استفاده از تلسکوپ‌هایی با آینه‌های قطعه بندی شده امکان‌پذیر نیست.
این روش در میان دیگران، توسط تلسکوپ‌های نوری نوردیک،[۲] تلسکوپ فناوری جدید، تلسکوپ Nazionale Galileo و تلسکوپ کک، و همچنین در همهٔ بزرگ‌ترین تلسکوپ‌هایی که از اواسط دههٔ ۱۹۹۰ ساخته شده‌اند، استفاده می‌شود.
اپتیک فعال نباید با اپتیک تطبیقی که در مقیاس زمانی کوتاه‌تر عمل می‌کند و اعوجاج‌های جوی را تصحیح می‌کند، اشتباه گرفته شود.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Hardy, John W. (June 1977). "Active optics: A new technology for the control of light". IEEE Proceedings. Proceedings of the IEEE. 66: 110. Bibcode:1978IEEEP..66..651H. Archived from the original on 2015-12-22. Retrieved 2011-06-01.
- ↑ Andersen, T.; Andersen, T.; Larsen, O. B.; Owner-Petersen, M.; Steenberg, K. (April 1992). Ulrich, Marie-Helene (ed.). Active Optics on the Nordic Optical Telescope. ESO Conference and Workshop Proceedings. Progress in Telescope and Instrumentation Technologies. pp. 311–314. Bibcode:1992ESOC...42..311A.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Active optics». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۸ ژانویه ۲۰۲۴.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ اپتیک فعال موجود است. |
 | این یک مقالهٔ خرد فناوری است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |