اوزی (رسم)
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
بین بختیاریها رسم بود هرگاه جوانی میخواست ازدواج کند، اقوام و آشنایان برای تأمین بخشی از هزینهٔ مراسم ازدواج، به او کمک میکردند. این کمک را که معمولاً جنسی هم بود، اوزی میگفتند.
معنی لغوی اوزی[ویرایش]
واژهٔ اوزی uzi بر وزن روزی، در زبان اوستایی به صورت uzaw و uzava به معنی یاری رساننده به کار رفته است.[۱] ریشه دیگری که میتوان برای واژه اوزی تصور کرد، «اوزینک» پهلوی به معنای هزینه است.
علت گرفتن اوزی[ویرایش]
جوانانی که قصد ازدواج داشتند به خانهٔ اقوام و خویشاوندان رفته و آنها کمکهای خود را در قالب کمکهای جنسی، مانند گوسفند، قند، چای و روغن به او میدادند که معمولاً برای برگزاری عروسی و پذیرایی از مهمانان به مصرف میرسید و مقداری از بار سنگین هزینههای عروسی را از دوش خانوادهٔ داماد برمیداشت.
شکل دیگر واژه[ویرایش]
«یکی از انواع همیاری، عُوضی است. وقتی جوانی قصد ازدواج داشته وی توان پرداخت هزینهٔ ازدواج را نداشته باشداز همیاری عوضی استفاده میکند. در بعضی از کتب عوضی را (اوزی) نوشتهاند. اما به دلیل این که اوزی یک دادوستد متقابل است یقین بیشتری میرود که از کلمهٔ عَوَضی گرفته شده باشد».[۲]
اوزی در جامعهٔ امروز[ویرایش]
همگام با تغییردر جامعه، بختیاریها نیز مانند بقیهٔ اقوام در زمان برگراری مراسم عروسی هدیه یا کادو خود را به عروس و داماد میدهند.
پانویس[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- حاجت پور، موسی (۱۳۸۶)، بختیاری و تحول زمان، اهواز: انتشارات معتبر (وابسته به مؤسسه فرهنگی هنری آداب)، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۸۷۳۵-۷۸-۹