اعاده
اعاده در اصطلاح بدیع آن است که کلمه یا کلماتی در مصراع دوم و در جمله‌ای دیگر به قصد تأکید تکرار شود، بی‌آنکه از نظر درک مفهوم بدان نیازی باشد. مانند این بیت از رودکی
| چو میر ابونصر آنجا برون کِشَد شمشیر | چو میر ابونصر آنجا به برکُنَد خَفتان |
که چو میر ابونصر آنجا صرفاً برای تأکید تکرار شده‌است.[۱]
پانویس[ویرایش]
- ↑ شریفی، فرهنگ ادبیات فارسی، ۱۶۹.
منبع[ویرایش]
- شریفی، محمد (۱۳۸۷). محمد‌رضا جعفری، ویراستار. فرهنگ ادبیات فارسی. تهران: فرهنگ نشر نو و انتشارات معین. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۴۴۳-۴۱-۸.