استحلال

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

استحلال یعنی حلال ساختن[۱] این اصطلاح در فقه مسلمانان رواج دارد که معانی مختلف دارد حلال شمردن و حلال کردن و حلالیت طلب کردن.

مثلاً بر (استحلال) به معنی حلال شمردن محرمات ضروری دین و غیرضروری دین آثاری مترتب است[۲] یا (استحلال) به معنی حلالیت طلب کردن دارای سه حالت واجب و مستحب و حرام است که در کتب فقهی توضیح داده شده‌است.[۳] و در (استحلال) به معنای حلال کردن بحث در مورد حلال شدن برخی محرمات بر اثر اضطرار یا حلال شدن با علت سبب شرعی است.[۴]

پانویس‌ها و منابع[ویرایش]

  1. لغت‌نامه دهخدا.
  2. اردبیلی, احمد بن محمد, مجمع الفائدة و البرهان فی شرح ارشاد الأذهان, ج ۳، ص ۱۹۸.
  3. نجفی, محمد حسن, جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام, ج 41 ص 111 و ج 22 ص 72.
  4. نجفی, محمد حسن, جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام, ج30 ص 204 و ج 29 ص 356.