ارداف
اِرداف در اصطلاح بدیع و بیان آن است که متکلم برای بیان منظور خود، معنی دیگری که از توابع و لوازم معنی اصلی باشد، بیاورد و از این راه به منظور خود برسد. مانند این نمونه از ظهیر فاریابی
| نُه کرسی فلک نهد اندیشه زیر پای | تا بوسه بر رکاب قزل ارسلان دهد |
نُه کرسی فلک را زیر پای نهادن اشاره به بلندی شأن ممدوح دارد.[۱]
پانویس
[ویرایش]- ↑ شریفی، فرهنگ ادبیات فارسی، ۱۲۰.
 | این یک مقالهٔ خرد ادبیات است. میتوانید با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |
منبع
[ویرایش]- شریفی، محمد (۱۳۸۷). محمدرضا جعفری، ویراستار. فرهنگ ادبیات فارسی. تهران: فرهنگ نشر نو و انتشارات معین. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۴۴۳-۴۱-۸.