ابن عطیه اندلسی
ابومحمد عبدالحق بن غالب بن عبدالرحمن بن غالب محاربی معروف به ابن عطیه اندلسی (۴۸۱ – ۵۴۱ هجری) مفسر و محدث مالکی بود. او از رجال سیاسی اندلس در دوران مرابطون بوده‌است. مهم‌ترین اثر او تفسیر قرآن به نام المحرر الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز است. دیگر اثر او فهرس یا البرنامج است.[۱]
پانویس[ویرایش]
- ↑ انصاری، «ابن عطیه، ابو محمد»، دائرةالمعارف اسلامی، ۴: ۳۱۴–۳۱۶.
منابع[ویرایش]
- بخش فقه، علوم قرآنی و حدیث (۱۳۷۰). «ابن عطیه، ابو محمد». در سید محمدکاظم موسوی بجنوردی. دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ج. چهارم. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. شابک ۹۶۴-۷۰۲۵-۳۹-۴.