ابتکار سلامت زنان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
لوگوی ابتکار سلامت زنان (WHI)

ابتکار سلامت زنان (انگلیسی: Women's Health Initiative) مجموعه‌ای از مطالعات بالینی بود که توسط مؤسسه ملی سلامت ایالات متحده (NIH) در سال ۱۹۹۱ برای رسیدگی به مسائل بهداشتی مهمی که باعث عوارض و مرگ‌ومیر در زنان یائسه می‌شوند، آغاز شد. این شامل سه کارآزمایی بالینی (CT) و یک مطالعه مشاهده ای (OS) بود. به‌طور خاص، کارآزمایی تصادفی کنترل‌شده طراحی و تأمین مالی شدند که به بیماری قلبی-عروقی، سرطان و پوکی استخوان پرداختند.

به‌طور کلی، WHI بیش از ۱۶۰,۰۰۰ زن یائسه ۵۰ تا ۷۹ ساله (در زمان ثبت نام در مطالعه) را در طی ۱۵ سال ثبت نام کرد، که آن را به یکی از بزرگ‌ترین مطالعات پیشگیری در نوع خود با بودجه ۶۲۵ میلیون دلار تبدیل کرد.[۱] یک تجزیه و تحلیل در سال ۲۰۱۴ برآورد کرد بازده اقتصادی خالص سرمایه‌گذاری که فقط روی بازوی استروژن به اضافه پروژسترون در آزمایش هورمونی متمرکز بود ۳۷٫۱ میلیارد دلاراست. این یک مورد قوی برای ادامه استفاده از این نوع از مطالعات جمعیتی بزرگ و با بودجه عمومی ارائه کرد.[۲][۳] در سال‌های پس از ابتکار سلامت زنان، مطالعات، کاهش نرخ سرطان سینه را در زنان یائسه نشان داده‌است که به کاهش استفاده از درمان جایگزینی هورمون نسبت داده می‌شود.[۴]

با این حال، تفسیر اولیه و ارتباطات در مورد یافته‌های مطالعات مورد انتقاد شدید قرار گرفته‌است، زیرا نتوانسته ‌است توضیح دهد که مطالعات مربوط به زنان ۶۰ ساله یا بالاتر (میانگین سن ۶۳ سال) بوده‌است.[۴] این بدان معناست که زنان در دهه ۵۰ خود که تمایل به سلامت بیشتری دارند (و علائم یائسگی بیشتری دارند)، کمتر حضور داشتند. هورمون درمانی سیستمیک از زمان انتشار نتایج ابتکار سلامت زنان در بین زنان ایالات متحده به‌طور چشمگیری کاهش یافته‌است، زیرا این یافته‌ها در تصمیمات درمانی برای زنان ۴۰ و ۵۰ ساله که علائم ناراحت‌کننده وازوموتور دارند به اشتباه استفاده می‌شود.[۵]

انگیزه مطالعه گسترده سلامت زنان[ویرایش]

در دهه ۱۹۸۰، آشکار شد که تحقیقات زیست‌پزشکی گذشته به‌طور نامتناسبی بر روی مردان سفیدپوست متمرکز شده بود، و اغلب از مطالعات پیشگیری و درمان بیماری‌هایی که در زنان و اقلیت‌ها منحصر به فرد هستند یا در میان اقلیت‌ها شایع‌تر هستند، غفلت می‌کردند. در سال ۱۹۸۵، گروه ویژه خدمات بهداشت عمومی در مورد مسائل مربوط به سلامت زنان توصیه‌هایی را صادر کرد که تحقیقات زیست پزشکی و رفتاری باید گسترش یابد تا بیماری‌ها و شرایطی را که در بین زنان در همه گروه‌های سنی شناسایی شده‌است، فراهم کند. در سال ۱۹۸۶، مؤسسه ملی سلامت توصیه‌هایی مبنی بر اینکه زنان در تمام مطالعات تحقیقاتی گنجانده شوند، صادر کرد. برای ترویج بیشتر مطالعه زنان، در سال ۱۹۹۰، مؤسسه ملی سلامت دفتر تحقیقات در مورد سلامت زنان را ایجاد کرد.

با این حال، در سال ۱۹۹۰، گزارشی توسط اداره حسابداری عمومی (GAO) به درخواست گروه کنگره در مورد مسائل زنان منتشر شد که بیان می‌کرد این سیاست مؤسسه ملی سلامت به اندازه کافی برای درخواست‌های کمک هزینه تحقیقاتی اعمال نمی‌شود. در نتیجه، در آغاز در سال ۱۹۹۱، مؤسسه ملی سلامت سیاستی را تقویت کرد که به جای توصیه، شامل کردن زنان در تحقیقات بالینی (در صورت لزوم) به منظور به دست آوردن بودجه، نیاز باشد.[۶]

این تغییرات در نگرش‌ها و سیاست‌های اجتماعی در قبال تحقیقات سلامت زنان، علاوه بر این نشان داد که چنین مطالعه بزرگی نه تنها امکان‌پذیر است، بلکه می‌تواند از نظر اقتصادی نیز انجام شود، لذا باعث پیشرفت ابتکار سلامت زنان شد.

سوابق مطالعه کارآزمایی سلامت زنان و امکان‌سنجی مطالعه در مقیاس بزرگ[ویرایش]

در میان زنان یائسه، بیماری‌های قلبی عروقی، سرطان و پوکی استخوان از علل اصلی مرگ و میر و همچنین اختلال در کیفیت زندگی هستند. در میان زنان در تمام گروه‌های سنی، سرطان و بیماری‌های قلبی عروقی علل اصلی مرگ و میر هستند.[۷][۸][۹] از آنجایی که میزان بروز این بیماری‌ها با توجه به سن افزایش می‌یابد، زنان بالای ۵۰ سال بیشتر بار بیماری را تحمل می‌کنند.

به‌طور کلی پذیرفته شده بود که کمبود استروژن پس از یائسگی ممکن است در این عوارض نقش داشته باشد و مداخلات غذایی، رفتاری و دارویی ممکن است از پیشرفت آنها جلوگیری کند. با این حال، این یافته‌ها تنها بر اساس مطالعات مشاهده ای اپیدمیولوژیک شناسایی شدند. چنین مداخلاتی نیاز به آزمایش از طریق کارآزمایی‌های بالینی دارد، قبل از اینکه آنها، همراه با طیف کاملی از خطرات و مزایای آنها، به عنوان مبنایی برای تنظیم خط مشی بهداشت عمومی و ایجاد دستورالعمل‌های پیشگیری مورد استفاده قرار گیرند.

با این حال، نگرانی‌هایی در مورد امکان‌سنجی چنین کارآزمایی بالینی پیچیده در میان شرکت‌کنندگان در این جمعیت‌شناسی زنان مسن‌تر وجود داشت، به‌ویژه با توجه به استخدام کافی و پایبندی به رژیم‌های غذایی و هورمون درمانی.

در سال ۱۹۸۷، مؤسسه ملی سلامت مداخله پس از یائسگی استروژن/پروژستین (PEPI) را تأمین مالی کرد. این کارآزمایی ۸۷۵ زن را دنبال کرد که تحت درمان با استروژن، استروژن و پروژسترون، یا دارونما قرار گرفتند، و - حتی در اوایل مطالعه - هم بکارگیری موفقیت‌آمیز و هم حفظ/پایبندی شرکت‌کننده در یک محیط هورمون‌درمانی (HT) را نشان دادند.[۱۰][۱۱][۱۲] بسیاری از روش‌های عملیاتی PEPI، از جمله دوز داروی مورد مطالعه، در کارآزمایی بالینی بزرگتر ابتکار سلامت زنان حفظ شدند.

در سال ۱۹۸۴، مؤسسه ملی سلامت بودجه ای را برای یک مطالعه امکان‌سنجی مربوط به رعایت رژیم غذایی، که توسط کارآزمایی سلامت زنان (WHT) انجام شد، فراهم کرد. کارآزمایی سلامت زنان، که در سال ۱۹۸۶ آغاز شد و شامل ۳۰۳ زن بود که به‌طور تصادفی در گروه‌های مداخله غذایی و کنترل قرار گرفتند، نتایجی را نشان داد که بر اساس پرسشنامه‌های دریافت غذا و یافته‌های آزمایشگاهی بالینی درجه بالایی از پایبندی را نشان می‌دهد.[۱۳][۱۴] کارآزمایی سلامت زنان کارآزمایی کامل خود را ادامه نداد، زیرا بودجه بیشتری از مؤسسه ملی سلامت بر اساس ناتوانی بالقوه مطالعه برای آزمایش فرضیه در گروه بزرگتری از زنان به آن تعلق نگرفت. با این حال، در سال ۱۹۹۰، علاقه به تأثیر رژیم غذایی بر سرطان و بیماری‌های قلبی عروقی در زنان تجدید شد و کارگاه مشترک مؤسسه ملی سرطان (NCI) و مؤسسه ملی قلب، ریه و خون (NHLBI) به این نتیجه رسید که یک رژیم غذایی در مقیاس کامل آزمایش، با تمرکز بر این دو بیماری، ضروری بود.

اعلام برنامه‌ریزی مطالعات[ویرایش]

برنادین هیلی، مدیر وقت مؤسسه ملی سلامت

در ۱۹ آوریل ۱۹۹۱، دکتر برنادین هیلی، که به تازگی به عنوان اولین مدیر زن مؤسسه ملی سلامت منصوب شده بود، برنامه خود را برای ابتکار سلامت زنان اعلام کرد.[۱۵] برنامه‌ریزی برای مطالعه WHI CT/OS در همان سال آغاز شد. به منظور ارتقای همکاری بین نهادی و جلوگیری از اتلاف بودجه برای سایر مطالعات مرتبط با سلامت زنان، بودجه درخواست شد و مستقیماً از کنگره در قالب یک ردیف گسسته با بودجه پیش‌بینی شده ۶۲۵ میلیون دلاری با از عمر مطالعه بیش از ۱۵ سال.[۱۶][۱۷]

مؤسسه ملی سلامت، نقش مرکز هماهنگی بالینی (CCC) را به مرکز تحقیقات سرطان فرد هاچینسون (FHCRC) واقع در سیاتل، واشینگتن اعطا کرد. مسئولیت‌های مرکز هماهنگی بالینی شامل هماهنگی ۴۰ کلینیک مطالعاتی که در نهایت زنان را در سراسر کشور استخدام می‌کردند و همچنین اطمینان از پایبندی مداوم آنها به طرح و دستورالعمل‌های مطالعه بود.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Parker-Pope T (April 9, 2011). "The Women's Health Initiative and the Body Politic". The New York Times. Retrieved 6 June 2013.
  2. ↑ Roth JA, Etzioni R, Waters TM, Pettinger M, Rossouw JE, Anderson GL, et al. (May 2014). "Economic return from the Women's Health Initiative estrogen plus progestin clinical trial: a modeling study". Annals of Internal Medicine. 160 (9): 594–602. doi:10.7326/M13-2348. PMC 4157355. PMID 24798522.
  3. ↑ Collins FS (January 2015). "Exceptional opportunities in medical science: a view from the National Institutes of Health". JAMA. 313 (2): 131–132. doi:10.1001/jama.2014.16736. PMC 5101937. PMID 25585318.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ "Women Have Been Misled About Menopause". The New York Times. 2023-02-01. Retrieved 2023-02-04.
  5. ↑ Manson, JoAnn E.; Kaunitz, Andrew M. (2016-03-03). "Menopause Management — Getting Clinical Care Back on Track". New England Journal of Medicine. Massachusetts Medical Society. 374 (9): 803–806. doi:10.1056/nejmp1514242. ISSN 0028-4793.
  6. ↑ Rossouw JE, Finnegan LP, Harlan WR, Pinn VW, Clifford C, McGowan JA (Mar–Apr 1995). "The evolution of the Women's Health Initiative: perspectives from the NIH". Journal of the American Medical Women's Association. 50 (2): 50–55. PMID 7722207.
  7. ↑ Barrett-Connor E, Slone S, Greendale G, Kritz-Silverstein D, Espeland M, Johnson SR, et al. (July 1997). "The Postmenopausal Estrogen/Progestin Interventions Study: primary outcomes in adherent women". Maturitas. 27 (3): 261–274. doi:10.1016/s0378-5122(97)00041-8. PMID 9288699.
  8. ↑ "Effects of estrogen or estrogen/progestin regimens on heart disease risk factors in postmenopausal women. The Postmenopausal Estrogen/Progestin Interventions (PEPI) Trial. The Writing Group for the PEPI Trial". JAMA. 273 (3): 199–208. January 1995. doi:10.1001/jama.273.3.199. PMID 7807658.
  9. ↑ Johnson S, Mebane-Sims I, Hogan PE, Stoy DB (August 1995). "Recruitment of postmenopausal women in the PEPI Trial. Postmenopausal Estrogen/Progestin Interventions". Controlled Clinical Trials. 16 (4 Suppl): 20S–35S. doi:10.1016/0197-2456(95)91155-4. PMID 7587217.
  10. ↑ Barrett-Connor E, Slone S, Greendale G, Kritz-Silverstein D, Espeland M, Johnson SR, et al. (July 1997). "The Postmenopausal Estrogen/Progestin Interventions Study: primary outcomes in adherent women". Maturitas. 27 (3): 261–274. doi:10.1016/s0378-5122(97)00041-8. PMID 9288699.
  11. ↑ "Effects of estrogen or estrogen/progestin regimens on heart disease risk factors in postmenopausal women. The Postmenopausal Estrogen/Progestin Interventions (PEPI) Trial. The Writing Group for the PEPI Trial". JAMA. 273 (3): 199–208. January 1995. doi:10.1001/jama.273.3.199. PMID 7807658.
  12. ↑ Johnson S, Mebane-Sims I, Hogan PE, Stoy DB (August 1995). "Recruitment of postmenopausal women in the PEPI Trial. Postmenopausal Estrogen/Progestin Interventions". Controlled Clinical Trials. 16 (4 Suppl): 20S–35S. doi:10.1016/0197-2456(95)91155-4. PMID 7587217.
  13. ↑ Henderson MM, Kushi LH, Thompson DJ, Gorbach SL, Clifford CK, Insull W, et al. (March 1990). "Feasibility of a randomized trial of a low-fat diet for the prevention of breast cancer: dietary compliance in the Women's Health Trial Vanguard Study". Preventive Medicine. 19 (2): 115–133. doi:10.1016/0091-7435(90)90014-B. PMID 2193306.
  14. ↑ White E, Shattuck AL, Kristal AR, Urban N, Prentice RL, Henderson MM, et al. (May–June 1992). "Maintenance of a low-fat diet: follow-up of the Women's Health Trial". Cancer Epidemiology, Biomarkers & Prevention. 1 (4): 315–323. PMID 1338896.
  15. ↑ "NIH Almanac — Past NIH Directors". National Institutes of Health. Retrieved 3 June 2013.
  16. ↑ "Press Release — U.S. Department of Health and Human Services" (PDF). U.S. Department of Health and Human Services. Retrieved 3 June 2013.
  17. ↑ Darby A (8 November 2017). "Bernadine Healy (1944–2011)". Embryo Project Encyclopedia. Arizona State University, Arizona Board of Regents. ISSN 1940-5030. Archived from the original on 25 March 2023. Retrieved 23 March 2023.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ابتکار_سلامت_زنان&oldid=38309451»