آی‌تریپل‌ئی ۸۰۲٫۱۱

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آی‌تریپل‌ئی ۸۰۲٫۱۱ (به انگلیسی: IEEE 802.11) مجموعه‌ای از استانداردها برای استفاده از شبکه محلی بی‌سیم در باند فرکانسی ۲/۴، ۳/۶ و ۵ گیگاهرتز است.

آی‌تریپل‌ئی ۸۰۲٫۱۱ (به انگلیسی: IEEE 802.11) مجموعه‌ای از استانداردها برای استفاده از شبکه محلی بی‌سیم در باند فرکانسی ۲/۴، ۳/۶ و ۵ گیگاهرتز است. این استانداردها توسط کمیته ی استانداردهای آی‌تریپل‌ئی بخش‌های شبکه محلی/شبکه کلان شهری(آی‌تریپل‌ئی ۸۰۲) طراحی و نگهداری شده است. مبنای نسخه فعلی، استاندارد آی‌تریپل‌ئی ۲۰۰۷-۸۰۲.۱۱ می باشد.[۱] استاندارد IEEE ۸۰۲.۱۱ امکان ایجاد شبکه‌های نظیر به نظیر یا شبکه‌های مبتنی بر نقطه دسترسی ثابت که گره‌های سیار بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند را فراهم میکند.

منابع[ویرایش]