آیدل کره‌ای
آیدل پاپ کره‌ای یا آیدل کیپاپ اصطلاحی است که برای معرفی یک خواننده در کره جنوبی به کار می‌رود.[۱] در کره جنوبی استعدادهای خوانندگی معمولاً توسط نمایندگی‌هایی با آزمون یا به‌طور آزاد جذب می‌شوند تا به کارآموز تبدیل شوند.[۲][۳]
در یک نگاه[ویرایش]
سیستم کارآموزی[ویرایش]
هر روز صدها داوطلب در آزمون‌های جهانی ای که توسط کمپانی‌ها برگزار می‌شود شرکت می‌کنند تا شانس کارآموز شدن را داشته باشند.[۴] سایر افراد یا به‌طور آزاد جذب می‌شوند یا به خوانندگی خیابانی روی می‌آورند. افرادی که آزمون را با موفقیت پشت سر می‌گذارند با کمپانی‌ها قراردادهای طولانی مدتی می‌بندند.
هیچ زمان مشخصی برای آغاز کار یک کارآموز یا آیدل وجود ندارد و حتی ممکن است بسیار جوان باشند.[۵]
فرایند کارآموزی ممکن است از چند ماه تا چند سال طول بکشد و معمولاً شامل کلاس‌های خوانندگی، رقص و زبان است[۶] که به همراه سایر کارآموزان برگزار می‌شود. گاهی اوقات دوران کارآموزی افراد با تحصیل آنها در مدرسه همراه می‌شود، هرچند که برخی کارآموزان مدرسه یا دانشگاه را برای تمرکز روی آیدل شدن رها می‌کنند.[۷] در سال ۲۰۱۲ روزنامه وال استریت نوشت که هزینه کارآموزی یکی از اعضای گروه گرلز جنریشن حدود سه میلیون دلار بوده‌است.[۸]
سیستم کارآموزی کیپاپ توسط لی سومان، رئیس کمپانی اس ام به محبوبیت رسید. این سبک به عنوان یک سبک جدید توسط رسانه‌های غربی نیز مورد توجه قرار گرفت و همچنین بیگ بنگ اولین گروه کی پاپ است که سبک کارآموزی که در حال حاضر وحود دارد را تجربه کرد.[۹]
درآمدهای گزارش شده[ویرایش]
در سال ۲۰۱۳ درآمد متوسط یک آیدل کیپاپ حدود ۴۶ میلیون وون برآورد شد. این مقدار تقریباً دو برابر درآمد متوسط آیدل‌ها در سال ۲۰۱۰، یعنی ۲۶ میلیون وون بود که نشان دهنده یک افزایش درآمد قابل توجه در سال‌های اخیر بود.[۱۰]
درآمد بعضی از پردرآمدترین آیدل‌های کیپاپ مثل جی دراگون بسیار بیش از این مقادیر بوده‌است برای مثال در سال ۲۰۱۵ جی دراگون به تنهایی ۷۹۰ میلیون وون درآمد داشته‌است.[۱۱]
آیدل‌ها همچنین می‌توانند درآمد بیشتری با امضای قرارداد با شرکت‌های تجارتی و بازرگانی یا تبلیغات کسب کنند.
شهرت[ویرایش]
موج کره‌ای باعث شد آیدل‌های کره‌ای بسیار بیشتر مورد توجه قرار بگیرند. همچنین سایر ابعاد فرهنگ کره مانند فیلم و سریال‌های کره‌ای نیز مورد توجه زیادی قرار گرفت.[۱۲]
سسنگ‌ها[ویرایش]
بعضی از آیدل‌ها مورد هجوم و تعرض بعضی از طرفداران افراطی قرار می‌گیرند و در نتیجه تحت محافظت امنیتی قرار می‌گیرند. برخی از تعرض‌ها به زندگی شخصی آیدل هاست مانند تعقیب کردن آنها، نصب دوربین در خوابگاهشان، حضور در صحنه‌های شخصی زندگی آنها یا حمله به آنها برای ابراز علاقه. این افراد که در کره سسنگ (Sasaeng) نامیده می‌شوند را می‌توان بعد منفی زندگی یک آیدل دانست.[۱۳][۱۴]
منابع[ویرایش]
- ↑ Caramanica, Jon (2011-10-24). "Korean Pop Machine, Running on Innocence and Hair Gel". The New York Times. Retrieved 7 September 2012.
- ↑ "Street casting of SM Entertainment artists revealed | allkpop.com". www.allkpop.com. Retrieved 2016-04-17.
- ↑ "Majority of this boy group members debuted without even auditioning? – Koreaboo". Koreaboo (به انگلیسی). Archived from the original on 16 February 2017. Retrieved 2016-04-17.
- ↑ "K-Pop Boot Camp". ABC News. Retrieved 30 October 2012.
- ↑ amycwang93. "18 of the Youngest K-Pop Idols Ever to Debut". Soompi. Retrieved 2016-04-17.
- ↑ "In any language, JYP spells success on the global stage". Joong Ang Daily. Retrieved 30 October 2012.
- ↑ Woo, Jaeyeon. "Journey to K-Pop Star, 'I Am. '". Wall Street Journal. Retrieved 30 October 2012.
- ↑ Yang, Jeff. "Can Girls' Generation Break Through in America?". WSJ. Retrieved 2016-04-17.
- ↑ "Ask a Korean!: What's Real in Korean Hip Hop? A Historical Perspective". askakorean.blogspot.co.uk. Retrieved 2016-04-17.
- ↑ "Average annual incomes for K-pop idols rise significantly thanks to the Hallyu Wave". Allkpop. January 22, 2015. Retrieved 27 June 2015.
- ↑ Tamar Herman. "G-Dragon's Annual Earnings From Song Royalties Add Up To An Impressive Sum". Kpopstarz. Retrieved 27 June 2015.
- ↑ "South Korea's K-pop takes off in the west". Financial Times. Retrieved 7 September 2012.
- ↑ "13 extreme accounts of sasaeng fans | allkpop.com". www.allkpop.com. Retrieved 2016-04-17.
- ↑ "'Sasaeng Stalkers' (Part 1): K-pop fans turn to blood, poison for attention". sg.celebrity.yahoo.com. Retrieved 2016-04-17.