آتشفشان مرکزی
آتشفشان مرکزی (انگلیسی: Central volcano) نوعی آتشفشان است که توسط سنگ‌های آتشفشانی غنی از بازالت و سیلیس شکل گرفته‌است. این آتشفشان‌ها حاوی سنگ‌های آتشفشانی بسیار کم یا بدون ترکیب حد واسط هستند، مانند سنگ‌هایی که از نظر شیمیایی دوشیوه‌ای به‌شمار می‌روند. فوران‌های سیلیسی بزرگ در آتشفشان‌های مرکزی اغلب منجر به تشکیل یک یا چند کاسه آتشفشانی می‌شوند.
آتشفشان‌های مرکزی ممکن است از نوع آتشفشان چینه‌ای یا آتشفشان سپری باشند.
آتشفشان‌های مرکزی در طول عمر خود دچار فوران‌های دوره‌ای می‌شوند که می‌تواند بیش از یک میلیون سال طول بکشد. در ایسلند، نام‌گذاری سامانه‌های آتشفشانی معمولاً از یک آتشفشان مرکزی مرتبط گرفته می‌شود. بزرگ‌ترین آتشفشان مرکزی یخچالی شناخته‌شده بر روی زمین، کوه هادینگتون در جنوبگان است که یک آتشفشان سپری پوشیده با یخچال طبیعی است که در جزیره جیمز راس قرار دارد.
نمونه‌ها[ویرایش]
جنوبگان[ویرایش]
کانادا[ویرایش]
- قله آرمادیلو[۳]
- Ice Peak[۳]
- رشته‌کوه ایلگاچوز[۴]
- رشته‌کوه ایتچا[۴]
- کوه لول[۳]
- کوه ادزیزا[۳]
- رشته‌کوه رینبو[۴]
- رشته‌کوه اسپکتروم[۳]
ایسلند[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ "Discovery: General Information". Global Volcanism Program. Smithsonian Institution. Retrieved 2023-07-20.
- ↑ "Morning: General Information". Global Volcanism Program. Smithsonian Institution. Retrieved 2023-07-20.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ Wood, Charles A.; Kienle, Jürgen (2001). Volcanoes of North America: United States and Canada. انتشارات دانشگاه کمبریج. pp. 121, 124. ISBN 0-521-43811-X.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ Kuehn, Christian (2014). A Second North American Hot-spot: Pleistocene Volcanism in the Anahim Volcanic Belt, west-central British Columbia (PhD). دانشگاه کلگری. p. 87.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Central volcano». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰ دسامبر ۲۰۲۳.
 | این یک مقالهٔ خرد آتشفشان‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |