نقطه تعادلی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نقطه تعادلی اصطلاحی در علم اقتصاد، به معنی نقطه ای است که مصرف‌کنندگان قادر به خرید کالای مورد نیاز خود باشند و تولیدکنندگان نیز رغبت تولید داشته باشند. سطح قیمت تعادلی سطحی است که فاصلهٔ بین عرضه و تقاضا از بین برد.

منابع[ویرایش]

اقتصاد چیست؟، محمد مهدی بهکیش، نشر نی، چاپ دوم، ۱۳۸۱