عشین

مختصات: ۳۳°۲۹′۴۴٫۹۸″ شمالی ۵۳°۲۸′۵۲٫۹۷″ شرقی / ۳۳٫۴۹۵۸۲۷۸°شمالی ۵۳٫۴۸۱۳۸۰۶°شرقی / 33.4958278; 53.4813806
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
Ashin
عشین
village
مختصات:
Country ایران
ProvinceIsfahan
CountyNain
BakhshAnarak
Rural DistrictChupanan
منطقه زمانییوتی‌سی +۳:۳۰ (IRST)
 • تابستانی (DST)یوتی‌سی +۴:۳۰ (IRDT)

اَشین یا عَشین یکی از روستاهای حاشیه کویری در غرب انارک و شمال شرقی استان اصفهان است که درمسیر جهانگردان کویری قرار گرفته‌است.[۱]

این منطقه جزئی از ایران مرکزی است که در کناره جنوبی دشت کویر با شرایط سخت آب وهوایی واقع است.[۲] این منطقه در ۲۰ کیلومتری شمال غرب انارک با طول جغرافیایی ۵۳٫۲۹٫۰ و عرض ۳۳٫۲۹٫۳۰ درجه قرار دارد.[۳] آلفونس گابریل در سال ۱۹۳۳ در سفر به کویرهای ایران اقامت کوتاهی در این روستا داشته و آنرا در کتاب عبور از صحاری ایران توصیف کرده‌است. عکس روی جلد این کتاب؛ عشین را در سال ۱۳۱۲ نشان می‌دهد.[۴]

وجود ذخایر و کانسارهای معدنی در سنگ‌های مجموعه افیولیتی عشین به‌عنوان بازمانده‌ای از دریاها و آبراهه‌های گذشته ایران مورد بررسی قرار گرفته‌است.[۵][۶]

در فرهنگ لغت نام‌ها و آبادیها نوشته محمد مهریار عشین به معنای سرزمین آب‌های جاری است و وجود تعداد چشمه‌های زیاد در اطراف این روستا هویدا این حقیقت است. این روستا شامل خانه‌ها؛ قلعه دفاعی و حمام می‌باشد که متعلق به اوایل قرون اسلامی و قبل از آن است.[۷][۸] روستا پس از حدود نیم قرن متروک و مخروب شدن در سال ۱۳۹۳[۹] توسط مهندس مژگان باقری ثبت میراث ملی کشور شد. این روستا پذیرای مسافرانی از کشورهای آسیایی در زمینه زمین‌شناسی و معادن؛ میراث و ابنیه تاریخی؛ نجوم و ستاره‌شناسی؛ کویرشناسی و بیابان‌گردی می‌باشد.[۱]

برای احیای روستای اشین و با هزینه شخصی، مژگان باقری در سه فاز تا سال ۱۴۰۰ حدود یک سوم بافت روستا را مرمت و احیا کرد. اشین با مجوز رسمی از میراث فرهنگی، اقامتگاه بومگردی است.[۱۰][۱۱]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ «یادگاری از شریان تمدن گذشته». روزنامه اطلاعات. ۱۴۰۰-۰۷-۲۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۱۵.
  2. «روستای عشین». کویرها و بیابان‌های ایران. ۱۳۹۰-۰۹-۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۱۵.
  3. «اشین». نایین. ۱۳۹۶-۰۹-۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۱۵.
  4. «عبور از صحاری؛ سفر به کویر ایران از نگاه یک جغرافیدان». شبکه اطلاع‌رسانی راه دانا. ۱۳۹۶-۱۰-۱۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۱۵.
  5. نصراصفهانی, علی خان; احمدی, محمود (Spring 1387). "سنگ‌شناسی گدازه‌های شوشونیتی در جنوب روستای عشین (شرق اصفهان)". علوم پایه (دانشگاه آزاد اسلامی) (ویژه نامه زمین‌شناسی). 18 (69): 89–98 – via مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی.
  6. ترابی, قدرت (2011-05-22). "دلایل اختلاف ترکیب کرومیتیت در افیولیت‌های نایین و عشین و نبود آن در افیولیت‌های انارک و جندق (استان اصفهان)". پترولوژی. 2 (7): 1–20. ISSN 2228-5210.
  7. «ثبت ۴ اثر تاریخی در فهرست میراث ملی». Jamejam Online (به IR). ۱۳۹۳-۰۴-۲۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۱۵.
  8. «سفرکارگاهی شناخت و همکاری در مرمت روستای عشین». خبرگزاری هنر ایران. ۱۳۹۴-۰۱-۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۱۵.
  9. «نواده گوهر سلطان زندگی را به «عشین» بازگرداند». آناهید نیوز. ۱۱ بهمن ۱۳۹۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۱۵.[پیوند مرده]
  10. «روایت احیای یک تمدن». ایمنا. ۱۵ بهمن ۱۳۹۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۱۵.
  11. مژگان باقری. «مرمت و احیای روستای تاریخی و متروکهٔ اشین (عشین)». دانشنامه هنرمعماری. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۱۵.