گیتار آکوستیک سیم فلزی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نواختن یک گیتار سیم فلزی
یک مدل CF مارتین اریک کلاپتون
فندر DG- 41SCE
Epiphone PR-5E VS

گیتار آکوستیک سیم فلزی شکلی مدرن از گیتار است که از گیتار رومانتیک با سیم فلزی سرچشمه می‌گیرد،[۱] اما برای صدایی روشن‌تر و بلندتر با سیم‌های فلزی سیم‌بندی می‌شود. مانند گیتار کلاسیک، اغلب به عنوان یک گیتار آکوستیک شناخته می‌شود و فقط به جای سه سیم فلزی و سه سیم نایلونی، هر شش سیم آن فلزی است.

رایج‌ترین نوع آن اغلب گیتار تخت نامیده می‌شود، تا آن را از گیتار آرک تاپ تخصصی تر و سایر تغییرات متمایز کند.

تنظیم استاندارد برای گیتار آکوستیک EADGBE (کم به بالا) است، اگرچه بسیاری از نوازندگان، به ویژه انگشت‌بازها، از کوک‌های جایگزین (scordatura)، مانند open G (DGDGBD), open D (DADF -AD), Drop D (DADGBE) استفاده می‌کنند. یا DADGAD (به ویژه در موسیقی سنتی ایرلندی).

منابع[ویرایش]

  1. Mottola, R.M. Building the Steel String Acoustic Guitar. ISBN 978-1-7341256-1-0.