کوسیباندا
| کوسیباندا | |
|---|---|
| مرکز فرهنگی غالب | نیپور، اوروک |
| اطلاعات شخصی | |
| شریک زندگی | نینیما |
کوسیبنادا (کوسیگباندا[۱])، که قبلا به شکل بحث برانگیزی گوشکینباندا،[۲][۳] خوانده می‌شد خدای بین‌النهرینی حامی زرگران و نقره‌کاران بود.
نام و شخصیت[ویرایش]
نام کوسیباندا به خط میخی به صورت dKUG.GI.BÀN.DA نوشته می‌شد.[۱] به گفتهٔ جولیا کرول، قرائت پیشنهادی دیگر، Guškinbanda، امروزه دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرد.[۲] ویلفرد جی. لمبرت با این وجود استدلال کرده است که از آنجایی که guškin قرائتی رایج از دو نشانهٔ اول است، اجماع مدرن ممکن است نادرست باشد.[۴] موضع لمبرت توسط فرانک سیمونز نیز حمایت می شود.[۳]
کوسیباندا به عنوان زرگر[۲] و نقره‌ساز الهی[۵] شناخته می‌شد. او به عنوان خدای سرپرست هر دو پیشه خدمت کرد.[۶] در حماسه ارا از او به عنوان «ایجادکنندهٔ خدا و انسان که دستانش تقدیس شده» یاد شده است.[۷] فرض بر این است که این قطعه، نقش او را در آیین‌هایی که بر شکل‌دهی مجسمه‌ها متمرکز است، منعکس می‌کند.[۸]
ارتباط با سایر خدایان[ویرایش]
بر اساس آن = آنوم (لوح I، سطر ۳۱۶)، کوسیباندا همسر نینیما بود، گرچه سنتی نیز وجود داشت که بر طبق آن، این الهه همسر نینورتا است.[۹]
پرستش[ویرایش]
اولین گواهی کوسیباندا مربوط به دوره اور سوم است.[۱۰]
پانویس[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Cavigneaux & Krebernik 1998, p. 326.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ Krul 2018, p. 66.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Simons 2018, p. 132.
- ↑ Lambert 2013, p. 378.
- ↑ George 2016, p. 63.
- ↑ Focke 1999, p. 109.
- ↑ Foster 2005, p. 888.
- ↑ Walker & Dick 1999, p. 62.
- ↑ Metcalf 2019, p. 51.
- ↑ Focke 1999, p. 108.
منابع[ویرایش]
- Cavigneaux, Antoine; Krebernik, Manfred (1998), "Nin-agala", Reallexikon der Assyriologie (به آلمانی), retrieved 2022-12-05
- Focke, Karen (1999). "Die Göttin Ninimma". Archiv für Orientforschung (به آلمانی). Archiv für Orientforschung (AfO)/Institut für Orientalistik. 46/47: 92–110. ISSN 0066-6440. JSTOR 41668442. Retrieved 2022-12-04.
- Foster, Benjamin R. (2005). Before the muses: an anthology of Akkadian literature. Bethesda, Md.: CDL Press. ISBN 1-883053-76-5. OCLC 57123664.
- George, Andrew R. (1992). Babylonian Topographical Texts. Orientalia Lovaniensia analecta. Departement Oriëntalistiek. ISBN 978-90-6831-410-6. Retrieved 2022-12-04.
- George, Andrew R. (2016). Mesopotamian incantations and related texts in the Schøyen Collection. Bethesda, Maryland. ISBN 978-1-934309-66-7. OCLC 936548667.
- Krul, Julia (2018). The Revival of the Anu Cult and the Nocturnal Fire Ceremony at Late Babylonian Uruk. Brill. doi:10.1163/9789004364943_004. ISBN 9789004364936.
- Lambert, Wilfred G. (2013). Babylonian creation myths. Winona Lake, Indiana: Eisenbrauns. ISBN 978-1-57506-861-9. OCLC 861537250.
- Metcalf, Christopher (2019). Sumerian Literary Texts in the Schøyen Collection. Penn State University Press. doi:10.1515/9781646020119. ISBN 978-1-64602-011-9. S2CID 241160992.
- Pongratz-Leisten, Beate (2015). Religion and Ideology in Assyria. Studies in Ancient Near Eastern Records (SANER). De Gruyter. ISBN 978-1-61451-426-8. Retrieved 2022-12-05.
- Simons, Frank (2018). "The Goddess Kusu". Revue d'assyriologie et d'archéologie orientale. CAIRN. 112 (1): 123–148. doi:10.3917/assy.112.0123. ISSN 0373-6032.
- Walker, Christopher; Dick, Michael B. (1999). "The Induction of the Cult Image in Ancient Mesopotamia: The Mesopotamian mis pî Ritual". Born in Heaven, Made on Earth. Penn State University Press. pp. 55–122. doi:10.1515/9781575065120-003. ISBN 9781575065120.
- Weiershäuser, Frauke; Novotny, Jamie (2020). The Royal Inscriptions of Amēl-Marduk (561–560 BC), Neriglissar (559–556 BC), and Nabonidus (555–539 BC), Kings of Babylon (PDF). Penn State University Press. doi:10.1515/9781646021178. ISBN 978-1-64602-117-8.
- Woods, Christopher E. (2004). "The Sun-God Tablet of Nabû-apla-iddina Revisited". Journal of Cuneiform Studies. American Schools of Oriental Research. 56: 23–103. doi:10.2307/3515920. ISSN 0022-0256. JSTOR 3515920. S2CID 163512399. Retrieved 2022-12-04.