پیش‌نویس:مغالطه توسل به ترحم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مغالطه توسل به ترحم یا مغالطه توسل به دل‌سوزی هنگامی پدید می‌آید که فرد برای منحرفاندنِ مسیر استدلال، دست‌آویزِ برانگیختن دل‌سوزیِ مخاطب می‌شود تا حرف خود را به مخاطبش بقبولاند.[۱]

این مغلطه، زیرمجموعه‌ی مغلطه‌های توسل به احساسات است.

نمونه‌ها[ویرایش]

  • ایشان یک شخصیت علمی هستند که در دانشگاه تدریس می‌کنند. اگر برای جرمش به زندان برود، گناه دارد.

اینجا فرد مغالطه‌گر با ترسیم رقت‌باریِ اوضاع، جرمِ فرد را نادیده می‌انگارد.[۲]

  • الف: سگت، خانه‌ام را به هم ریخت.
ب: سگ من هیچ‌گاه چنین نمی‌کند. ببین چه چشمان معصومی دارد.

شخص ب می‌کوشد که با مظلوم‌نمایی، تقصیر را از گردن سگش بردارد.[۳]

منابع[ویرایش]

مغالطه توسل به ترحم[ویرایش]

  1. مغالطات، علی‌اصغر خندان، صفحه ۱۶۳
  2. مغالطات، علی‌اصغر خندان، صفحه ۱۶۴
  3. مغالطه به زبان آدمی‌زاد، سوبنت، صفحه ۱۲۰