پیش‌نویس:دیوید ولش

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
دیوید ولش
آقای دانلوپ و دیوید ولش توسط هیل و آدامسون
سنجاق سینه ای که قبرهای اندرو ملویل ، جان ناکس ، دیوید ولش، جیمز رنویک و الکساندر هندرسون را نشان می دهد [۱]
خانهٔ شهریِ ولش، در ادینبورگ، خیابان مِلویل، پلاک۵۹
قبر دیوید ولش، حیاط کلیسای سنت کاتبرت، ادینبورگ

دیوید ولش FRSE (۱۱ دسامبر ۱۷۹۳ – ۲۴ آوریل ۱۸۴۵) الهی و دانشگاهی اسکاتلندی بود. او در سال ۱۸۴۲، ناظر مجمع عمومی کلیسای اسکاتلند بود.[۲] در اختلال سال ۱۸۴۳ او یکی از چهره های برجسته در تأسیس کلیسای آزاد اسکاتلند بود. [۳]

زندگانی[ویرایش]

ولش در ۱۱ دسامبر ۱۷۹۳ در مزرعهٔ بِرِیوْفوت در نزدیکی مافِت، متولد شد، کوچکترین فرزند از ۱۲ فرزندِ دیوید ولش، یک گوسفنددار در اِرْلْهاو و توییدشُئز، و همسرش (و دختر عمویش) مارگارت ولش، دختر الکساندر ولش از پاتِروان بود. [۴]

او در مدرسه مافِت پاریش تحصیل کرد و در خانه توسط کشیش مک ویر، که بعداً وزیر اور در گَلُوِی شد؛ آموزش دید. سپس دیوید به دبیرستان ادینبورگ فرستاده شد. او به مطالعه ی الهیات در دانشگاه ادینبورگ پرداخت و در سال ۱۸۱۶ توسط پروتستان لوچمابن، مجوز تبلیغ دریافت کرد.

در سال ۱۸۲۱ او به عنوان وزیر کراس مایکل منصوب شد. از آنجا به کلیسای سنت دیوید در گلاسکو فرستاده شد. [۵] دانشگاه گلاسکو در سال ۱۸۳۱ به او دکترای الهی اعطا کرد.[۶]

در دهه ۱۸۲۰، ولز به دلیل تلاش خود برای ایجاد اتحاد بین انجیلی‌ها و انجمن فرنولوژیک ادینبورگ - که در آن زمان در اوج نفوذ خود بود، مورد توجه قرار گرفت.

با این حال، ولز توسط جورج کومب -‌"کشیش اعظم" فرنولوژیست‌ها- که هر بحثی در مورد مسائل مذهبی را در جلسات فرنولوژیک ممنوع کرده بود، خارج از مانور قرار گرفت. سپس ولش و انجیلی‌های دیگرش، جامعه را به‌کلی ترک کردند.

در سال ۱۸۳۱ او به عنوان استاد تاریخ کلیسایی در دانشگاه ادینبورگ منصوب شد. در سال ۱۸۳۴ او توسط سر ویلیام همیلتون، به عنوان یکی از اعضای انجمن سلطنتی ادینبورگ پیشنهاد داده شده و انتخاب شد.[۶]

ارجاعات[ویرایش]

  1. "Disruption Brooch". Retrieved 1 June 2019.
  2. Chambers, Robert; Thomson, Thomas (1853–1855). A biographical dictionary of eminent Scotsmen. Vol. 9. Glasgow : Blackie. pp. 601-609. Retrieved 10 April 2019.
  3. Anderson, William (1877). "Welsh, David". The Scottish nation: or, The surnames, families, literature, honours, and biographical history of the people of Scotland. Vol. 3. A. Fullarton & co. p. 631-633.مالکیت عمومی This article incorporates text from this source, which is in the public domain.
  4. Fasti Ecclesiae Scoticanae; vol. 7; by Hew Scott, p. 390
  5. Monuments and monumental inscriptions in Scotland: The Grampian Society, 1871
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ "Account Suspended". royalsoced.org.uk. Archived from the original on 5 February 2020. Retrieved 23 February 2020. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «auto1» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).

منابع[ویرایش]

"David Welsh". Wikipedia (به انگلیسی). 2023-06-18.