پیرایخچالی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمونه‌ای از چشم‌انداز پیرایخچالی با پینگوها و یخ‌های چندضلعی در نزدیکی توکتویاکتوک، مناطق شمال غربی، کانادا

پیرایخچالی (به انگلیسی: Periglaciation)، (همچنین به مکان‌هایی در لبه‌های مناطق یخچالی اشاره دارد) فرآیندهای ژئومورفیک را توصیف می‌کند که از ذوب فصلی برف در مناطق همیشه منجمد، روانابی که از آن در گُوِه‌های یخی و ساختارهای دیگر منجمد می‌شود، ناشی می‌شود.[۱] "Periglacial" محیطی را نشان می‌دهد که در حاشیه یخچال‌های گذشته قرار دارد. با این حال، چرخه‌های یخ‌زدگی و ذوب بر چشم‌انداز بیرون از مناطق یخبندان گذشته تأثیر می‌گذارد؛ بنابراین، محیط‌های پیرایخچالی در هر جایی هستند که یخ‌زدگی و ذوب شدن چشم‌انداز را به شکل قابل توجهی تغییر می‌دهد.[۲]

توندرا یک جامعه اکولوژیکی رایج در مناطق اطراف یخچال است.[نیازمند منبع]

منابع[ویرایش]

  1. Slaymaker, O. (2011). "Criteria to Distinguish Between Periglacial, Proglacial and Paraglacial Environments". Quaestiones Geographicae. 30 (1): 85–94. doi:10.2478/v10117-011-0008-y.
  2. Pidwirny, M (2006). "Periglacial Processes and Landforms". Fundamentals of Physical Geography.