پل اورتون
پل اورتون (به انگلیسی: Overtoun Bridge) یک بنای فهرست‌شده در نزدیکی شهرک دامبرتون در شهرستان دونبارتونشر غربی در کشور اسکاتلند است. این پل در مسیر منتهی به عمارت اورتون قرار دارد. ساخت این پل در سال ۱۸۹۵ میلادی به اتمام رسید و معمار آن هنری ارنست میلنر بود.
پل اورتون به دلیل شمار زیاد گزارش‌هایی مبنی بر پریدن سگ‌ها از این پل توجه بسیاری از رسانه‌های بین‌المللی را به خود جلب کرد. این سگ‌ها معمولاً پس از سقوط از ارتفاع ۱۵ متری این پل و برخورد به سنگ‌های پایین پل جان می‌سپارند. در این مکان همچنین خودکشی انسان و قتل نیز رخ داده‌است.
تاریخچه و ساخت و ساز[ویرایش]
جان کمپبل وایت عمارت اورتون و املاک آن را در سال ۱۸۹۱ میلادی به ارث برد. او در سال ۱۸۹۲ املاک همسایه، گرشیک، را که در سمت غربی منزل‌اش بود خریداری کرد.[۱] کالسکه‌ها به دلیل شیب تند جادهٔ شرقی عمارت اورتون توانایی گذر از این مسیر را نداشتند.[۲] بنابراین کار برای ساخت راه جدید از سمت غربی عمارت شروع شد.[۳]
طراح این پل، مهندس عمران و معمار مناظر طبیعی، هنری ارنست میلنر بود. این سازه از سنگ ساختمانی تراشیده شده ساخته شده‌است، و در سال ۱۸۹۵ ساخت آن به اتمام رسید. این پل دارای سه طاق است، یک طاق بزرگ و دو طاق کوچک در دوطرف.[۳]
مرگ سگ‌ها[ویرایش]
حدوداً از دهه ۵۰ میلادی ۵۰ سگ از این پل به درون رودِ پایین پل پریده‌اند. بیشتر این سگ‌ها از یک سمت پل و در هوای صاف و آفتابی پایین پریده‌اند و اغلب آن‌ها از نژادهای پوزه دراز بوده‌اند.[۴]
این مرگ‌ها توجه رسانه‌ها را به خود جلب کردند. روانشناس سگ، دکتر دیوید سندز، منظره‌های اطراف پل، صداها و بوهای مختلف اطراف پل را بررسی کرد. او اینگونه نتیجه‌گیری کرد که زمین‌های مسطح اطراف و ریزش شاخ و برگ درختان در یک سمت پل باعث می‌شود که اینگونه برای سگ‌ها، مخصوصاً برای سگ‌هایی که بینایی‌شان کاهش پیدا کرده، به نظر رسد که تمام محیط اطراف پل یک دشت مسطح است. او همچنین اضافه کرد که بوی ادرار مینکهای نر نیز می‌تواند در ترغیب سگ‌ها به پریدن از یک سمت پل نقش داشته باشد.[۴]
برخی از محلی‌ها با تئوری بو مخالفت کردند و مدعی شدند که هیچ راسویی در اطراف پل وجود ندارد.[۵] رفتارشناس، استن رولینسون، معتقد است که مشکلات ادراکی مربوط به کور رنگ بودن سگ‌ها مسبب این بوده که سگ‌ها به‌طور تصادفی از پل بپرند.[۶]
برخی هم دلیل پریدن سگ‌ها را به اتفاقات ماورای طبیعی نسبت می‌دهند.[۷][۸][۹] در اکتبر سال ۱۹۹۴ یک مرد پسر خود را به دلیل اینکه باور داشت جسم پسرش توسط شیطان تسخیر شده، او را به پایین پل پرت کرد و کشت؛ و سپس چندین بار تلاش کرد خودش را بکشد، اول با پریدن از پل و سپس با بریدن رگ دستش.[۱۰]
منابع[ویرایش]
- ↑ "Overtoun: Site history". An Inventory of Gardens and Designed Landscapes in Scotland. Historic Scotland. Archived from the original on 14 April 2015. Retrieved 14 April 2015.
- ↑ "Overtoun House". West Dunbartonshire Council. Archived from the original on 14 April 2015. Retrieved 14 April 2015.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "Overtoun House, Bridge at Garshake Drive (Ref:24908)". Historic Scotland. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 9 April 2015.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ "Why have so many dogs leapt to their deaths from Overtoun Bridge?". Daily Mail. 17 October 2006.
- ↑ "Bridge of Death". The Unexplained Files. 16 September 2014. The Science Channel.
- ↑ Williams, Zoe (19 October 2006). "The doggy bridge of sighs". The Guardian. Retrieved 9 July 2017.
- ↑ Dunning, Brian (24 July 2012). "The Suicide Dogs of Overtoun Bridge". Skeptoid. Retrieved 7 July 2017.
- ↑ Midgley, Dominic (25 June 2015). "What's caused 600 dogs to hurl themselves off this bridge?". Daily Express.
- ↑ Khan, Maria. "Scotland: 600 dogs mysteriously jump off haunted suicide Overtoun bridge". International Business Times. Retrieved 9 July 2017.
- ↑ "Father who threw 'devil' baby from bridge sent to Carstairs". The Herald. 1 February 1995.