ویکرز ولینگتون
| ویکرز ولینگتون | |
|---|---|
| |
| ولینگتون بی مارک IA. ساختار ژئودتیکی بدنه از طریق پنجره‌های پلی(متیل متاکریلات) قابل مشاهده است. | |
| کاربری | بمب‌افکن متوسط هواگرد ضدزیردریایی |
| تولیدکننده | ویکرز-آرمسترانگز |
| نخستین پرواز | ۱۵ ژوئن ۱۹۳۶ |
| معرفی | اکتبر ۱۹۳۸ |
| بازنشستگی | مارس ۱۹۵۳ |
| کاربر اصلی | نیروی هوایی بریتانیا |
| ساخته‌شده | ۱۹۴۵–۱۹۳۶ |
| تعداد ساخته‌شده | ۱۱٬۴۶۰ فروند |
| توسعه‌یافته به | ویکرز وارویک ویکرز وی‌سی.۱ وایکینگ |
ویکرز ولینگتون(به انگلیسی: Vickers Wellington) یک بمب‌افکن متوسط دو موتوره بریتانیایی بود که اوسط دهه ۱۹۳۰ طراحی و در جریان جنگ جهانی دوم توسط نیروی هوایی بریتانیا به‌کار گرفته شد.
طراحی و استفاده[ویرایش]
نخستین پیش‌نمونه (کِی ۴۰۴۹) با دو موتور ۸۵۰ اسب بخاری بریستول پگاسوس ۱۰، روز ۱۵ ژوئن سال ۱۹۳۶ به پرواز درآمد. همان سال سفارش تولید صادر شد. در مدل اصلاح‌شده ام‌کی. ۱ ظرفیت حمل بمب دو برابر و نیروی محرکه با موتور ۱٬۰۰۰ اسب بخاری پگاسوس ۱۸ جایگزین شد. این مدل ماه اکتبر سال ۱۹۳۸ وارد خدمت شد.[۱]
با آغاز جنگ جهانی دوم، هواگردهای ولینگتون روز ۴ سپتامبر سال ۱۹۳۹ نخستین حمله هوایی بریتانیایی‌ها علیه آلمان را در ویلهلمس‌هافن اجرا کردند. از ماه دسامبر سال ۱۹۳۹ عملیات این هواگرد به صورت شبانه صورت می‌گرفت و گونه اصلی بمباران‌های شبانه نیروی هوایی بریتانیا بودند تا این که بمب‌افکن‌های سنگین وارد صحنه شدند. ولینگتون همچنین نخستین هواگردی بود که از بمب ۴٬۰۰۰ پندی (۱٬۸۱۵ کیلوگرم) بلاک‌باستر استفاده کردند. تعدادی از هواگردهای اصلاح‌شده ام‌کی ۱ تا اوایل سال ۱۹۴۰ عملیات‌های مین‌ریزی و پاک‌سازی مین دریایی داشتند.[۱]
مدل‌ها[ویرایش]
- ام‌کی ۱: با موتور پگاسوس ۱۸
- ۱اِی
- ۱سی
- ام‌کی ۲: با موتور مرلین ۱۰ - ۴۰۰ فروند
- ام‌کی ۳: با موتور هرکولس ۱۱ - ۱۵۱۹ فروند
- ام‌کی ۴: با موتور پرت اند ویتنی تووین واسپ - ۲۲۱ فروند
- ام‌کی ۵، ام‌کی ۶ و ام‌کی ۷: نسخه‌های آزمایشی
- ام‌کی ۸: برای فرماندهی ساحلی بریتانیا - هواگرد اژدرافکن و شناسایی عمومی با نورافکن و رادار بیرونی - ۳۹۴ فروند
- جی‌آر ۱۱: بر پای ام‌کی ۸ - با آنتن‌پوش سر بسته[۱]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Munson 1968, p. 152.
