ویلیام پاکا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ویلیام پاکا
قاضی دادگاه بخشی ایالات متحده برای بخش مریلند
دوره مسئولیت
۲۲ دسامبر ۱۷۸۹ – ۱۳ اکتبر ۱۷۹۹
گمارندهجورج واشینگتن
پس ازتأسیس کرسی طبق 1 stat. ۷۳
پیش ازجیمز وینچستر
سومین فرماندار مریلند
دوره مسئولیت
۲۲ نوامبر ۱۷۸۲ – ۲۶ نوامبر ۱۷۸۵
پس ازتوماس سیم لی
پیش ازویلیام اسمالوود
اطلاعات شخصی
زاده
ویلیام پاکا

۳۱ اکتبر ۱۷۴۰
ابینگدام،
استان مریلند،
آمریکای بریتانیا
درگذشته۱۳ اکتبر ۱۷۹۹ (۵۸ سال)
کشت وای،
شهرستان کوئین‌آن،
مریلند
آرامگاهکشت وای
شهرستان کوئین‌آن،
مریلند
تحصیلاتدانشگاه پنسیلوانیا (B.A., M.A.)
معبد داخلی
حقوق-خوانی
امضا

ویلیام پاکا (William Paca) (زادهٔ ۳۱ اکتبر ۱۷۴۰ – درگذشتهٔ ۱۳ اکتبر ۱۷۹۹)، از پدران بنیان‌گذار ایالات متحده آمریکا و یکی از امضاءکنندگان انجمن قاره‌ای و اعلامیه استقلال ایالات متحده آمریکا بوده‌است. او نمایندهٔ مریلند در نخستین و دومین کنگره قاره‌ای، فرماندار مریلند و قاضی فدرال ایالات متحده آمریکا برای منطقهٔ مریلند بوده است.

اوایل زندگی[ویرایش]

پاکا در ۳۱ اکتبر ۱۷۴۰ در ابینگدام، ایالت مریلند، آمریکای بریتانیا چشم به جهان گشود.[۱] او در سال ۱۷۵۲ وارد مدرسه در آکادمی فیلادلفیا و مدرسه خیریه شد و به کالج فیلادلفیا (دانشگاه پنسیلوانیا کنونی) رفت و در سال ۱۷۵۹ با مدرک کارشناسی هنر از کالج فیلادلفیا فارغ‌التحصیل شد.[۲] او همچنین در سال ۱۷۶۲ مدرک کارشناسی‌ارشد خود را در رشتهٔ هنر از همان مؤسسه دریافت کرد. اگرچه این رشته نیازی به مطالعه و تحصیل بیشتر نداشت ولی پاکا به تنهایی درخواست آن را داشت و از شرایط خوبی نیز برخوردار بود.[۳] او همچنین در معبد داخلی در لندن شرکت کرده و در سال ۱۷۶۱ به همراه استفان بوردلی درس حقوق خواند و در همان سال در هیئت وکلا پذیرفته شد. پاکا در سال ۱۷۶۳ وارد مرحلهٔ تمرین خصوصی در آناپلیس شد.

پاکا فرزند جان پاکا (زادهٔ حدود ۱۷۱۲ – درگذشتهٔ ۱۷۸۵) که یک مزرعه‌دار ثروتمند در منطقهٔ انگلیسی و الیزابت اسمیت (درگذشتهٔ ۱۷۶۶) بود. او دومین پسر خانواده پس از برادرش بزرگش، آکیلا بوده و پنج خواهر داشت. پاکا از مری چو که دختر یکی از مزرعه‌داران برجستهٔ مریلند بود، خواستگاری کرده و در ۲۶ مه ۱۷۶۳ با یکدیگر ازدواج کردند. آنها صاحب سه فرزند شدند گرچه فقط پسرشان، جان فیلمون به سن بزرگسالی رسید و بقیه در کودکی از دنیا رفتند.[۴]

حرفهٔ سیاسی[ویرایش]

پاکا میان سال‌های ۱۷۶۷ تا ۱۷۷۴ عضو مجلس سلفی مربوط به املاک مریلند بود. او از سال‌های ۱۷۷۴ تا ۱۷۷۹ نمایندهٔ مریلند در نخستین و دومین کنگرهٔ قاره‌ای بود. وی یکی از امضاءکنندگان اعلامیهٔ استقلال آمریکا در سال ۱۷۷۶ محسوب می‌شود. او در سال‌های ۱۷۷۶ تا ۱۷۷۷ و ۱۷۷۸ تا ۱۷۸۰ عضو سنای مریلند نیز بود. پاکا در سال ۱۷۷۸ قاضی دادگاه عالی مریلند بود. همچنین از ۱۷۸۰ تا ۱۷۸۲ قاضی دادگاه استیناف در پرونده‌های بازداشت شد.[۵] او میان سال‌های ۱۷۸۲ تا ۱۷۸۵ فرماندار ایالت مریلند بود. او در سال ۱۷۸۶ عضو مجلس نمایندگان مریلند بود.[۶] او در تأسیس کالج واشینگتن در چسترتوون، مریلند بسیار اثرگذار بود. او در سال ۱۷۸۸ نمایندهٔ مجمع ایالتی مریلند بوده تا رأی دهد که آیا مریلند باید قانون اساسی پیشنهادی ایالات متحده را تصویب کند یا نکند.[۷][۶]

فقط ساموئل چیس در آن زمان میان بقیهٔ وکلای جوان در آناپلیس دوست صمیمی و همکار سیاسی پاکا شد. پاکا و چیس مخالفان محلی را با قانون تمبر سال ۱۷۶۵ رهبری کردند و سازمان پسران آزادی را در شهرستان آنا آروندل، مریلند راه‌اندازی کردند.

خدمات قضایی فدرال[ویرایش]

پاکا در ۲۲ دسامبر ۱۷۸۹ قرار ملاقاتی از طرف جورج واشینگتن، رئیس‌جمهور وقت، در دورهٔ تعطیلی موقت خود در مورد یک کرسی جدید که در بند ۷۳ اساسنامهٔ کل ایالات متحده آمریکا تصویب شده، در دادگاه منطقه‌ای ایالات متحده آمریکا برای منطقهٔ مریلند، دریافت کرد. او در ۸ فوریه ۱۷۹۰ برای این موقعیت شغلی توسط رئیس‌جمهور واشینگتن، نامزد شد و در ۱۰ فوریه ۱۷۹۰ توسط سنای ایالات متحده آمریکا تأیید شده و در همان روز حکم خود را دریافت کرد.

حرفهٔ پاکا در کرسی فدرال اثر قابل توجهی بر صلاحیت قضایی اداره نیروی دریایی دادگاه فدرال و آن چیزی که قرار بود در چهار دههٔ بعد به کار اصلی دادگاه عالی تبدیل شود، داشت. او به عنوان نخستین قاضی فدرال برای دادگاه منطقهٔ مریلند، نظری در مورد پروندهٔ بتسی ارائه کرد که زمانی که توسط دادگاه عالی برگردانده شد، پیامدهای گسترده‌ای داشت. پاکا در آن پرونده بر اساس سوابق محکم حقوق بین‌الملل و بریتانیا استدلال کرد که دادگاه منطقه، صلاحیت قضایی حکمیت در مورد جوایزی که توسط کشتی‌های خارجی به بنادر آمریکا آورده می‌شوند، ندارد. دادگاه عالی در رأی‌های متوالی خلاف آن را بیان کرد و یک صلاحیت انحصاری در مورد جوایزی که به دادگاه‌های ناحیه فدرال واگذار شده بود، ایجاد کرد و این امتیاز را از کنسولگری‌های خارجی که مسئولیت آنها بود، سلب کرد. نظر پاکا نخستین نظر دادگاه منطقه‌ای بود که منتشر شد، گرچه به‌طور کامل برگردانده شد، بینشی در آموزش حقوقی گستردهٔ امضا کننده اعلامیه استقلال و مؤلف/گردآورندهٔ چندین مفاد آنچه به منشور حقوق تبدیل شد، ایجاد کرد.[۸]

مرگ و میراث[ویرایش]

خدمات قضایی پاکا در ۱۳ اکتبر ۱۷۹۹ به دلیل مرگ او در ملکش در رودخانه وای، در شهرستان کوئین آن، مریلند، خاتمه یافت و در ملک و قبرستان خانوادگی به خاک سپرده شد.[۹]

پاکا در سال ۱۷۸۳ به عنوان عضو افتخاری انجمن سینسیناتی در ایالت مریلند پذیرفته شد.[۱۰][۱۱] «در مصوبهٔ اعطای این افتخار که در ۲۲ نوامبر ۱۷۸۳ تصویب شد، آمده‌است که: با توجه به توانایی‌ها، شایستگی‌ها، وطن‌پرستی جناب آقای فرماندار پاکا، این انجمن دستور می‌دهد که دبیرکل ویلیامز منتظر جناب عالی بماند و به ایشان اطلاع دهد که این انجمن به خود این افتخار را می‌دهند که او را به عنوان عضوی افتخاری در نظر بگیرند».[۱۲] او بعدها میان سال‌های ۱۷۸۴ تا ۱۷۸۷ به عنوان معاون رئیس انجمن مریلند خدمت کرد.[۱۳] اعضای افتخاری برخلاف اعضای موروثی واجد شرایط نمایندگی توسط یک نواده زنده نیستند.[۱۴]

خانهٔ آناپلیس او، خانه و باغ پاکا، به فهرست ثبت ملی اماکن تاریخی اضافه شده و در سال ۱۹۷۱ به عنوان بنای تاریخی ملی برگزیده شد.[۱۵] باشگاه ویلیام پاکا در نیو پراویدنس، نیوجرسی، به افتخار وی نام‌گذاری شده‌است. نام‌گذاری این باشگاه بیانگر این واقعیت است که پاکا تنها ایتالیایی-آمریکایی بوده که اعلامیهٔ استقلال را امضاء کرد و دلیل اعطای این افتخار به وی نیز همین موضوع است.[۱۶] خانه پاکا- کارول در کالج سنت جان به افتخار پاکا و یار او، کارلس کارول کارلتون، دیگر امضا کننده اعلامیهٔ استقلال، نام‌گذاری شده‌است.[۱۷]

اتهام اصل و نسب ایتالیایی[ویرایش]

پاکا با اصل و نسبی ایتالیایی از ابروتزو توصیف شده‌است.[۱۸][۱۹][۲۰][۲۱][۲۲][۲۳][۲۴][۲۵] طبق گفتهٔ استنلی ساوث: «شایعه ایتالیایی بودن این نام ناشی از سخنی بود که در سال ۱۹۱۱ توسط جیمز کاردینال گیبونز از بالتیمور مبنی بر وجود رابطه‌ای بین پاکا و خانواده ایتالیایی پچی، بیان شد.[۲۶] در نامه‌ای به مجلهٔ نیویورک تایمز به تاریخ ۱۸ ژوئیه ۱۹۳۷، یکی از نوادگان پاکا ادعا کرد:

نیاکان ویلیام پاکا اصالتی ایتالیایی و بریتانیایی داشتند. نام او در اصل به صورت پاکی (سیک) هجی می‌شود.

با این حال، در مصاحبه‌ای با جیووانی شیاوو، نویسندهٔ نامه ظاهراً پیشنهاد این را که نام وی پچی است به کاردینال گیبون نسبت داده‌است.[۲۷] شیاوو همچنین گزارش داده که پاکا در طول مصاحبه به پاپ لئو سیزدهم که نام خانوادگی‌اش پچی بوده، اشاره کرده‌است. استیورسون و یاکوبسن گزارش کردند که هجی نام خانوادگی جد مهاجر ویلیام پاکا، رابرت، شامل پیکر، پکر، پیکا، پکا و پاکا است.[۲۸] نه «پچی» و نه «پاچی» (و نه «پاکا») تأیید نشده‌اند، اما می‌توان به این واقعیت توجه کرد که املای ایتالیایی این نام برای کارمندان انگلیسی‌زبان آن زمان مشخضاً دشوار یا به کل ناآشنا بوده‌است.

اگر خانوادهٔ پاکا اصالت ایتالیایی داشتند، از همدیگر دور بودند. پدر ویلیام پاکا، جان پاکا و همچنین پدربزرگش، آکیلا پاکا (زادهٔ حدود ۱۶۷۵ – درگذشتهٔ ۱۷۲۱) هر دو در مریلند چشم به جهان گشودند. پدر پدربزرگش، رابرت پاکا، در سال ۱۶۳۲ در انگلستان چشم به جهان گشود و در سال ۱۶۵۱ وارد مریلند شده و احتمالاً با نام خانوادگی «پیکر» نیز خوانده می‌شد.[۲۹][۳۰]

خانوادهٔ پاکا هیچگاه ارتباط خود را با آبروزو قطع نکردند. جان پاکا با وجود اینکه در مستعمره بریتانیایی زندگی می‌کردند ولی به سرزمین خود تعلق خاطر داشت و نام نخستین فرزند خود را آکیلا گذارد (آکیلا نام لاکوئیلای فعلی بود که تنها در سال ۱۹۳۹ این نام را به خود دید) و به فرزندان خود فرهنگ و زبان خاستگاه‌شان را آموخت.[۳۱]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ William Paca در فهرست زندگی‌نامه‌ای قضات فدرال، منتشرشده توسط مرکز قضایی فدرال (در مالکیت عمومی).
  2. ↑ Goodrich, p. 346 and Russo, William Paca
  3. ↑ Russo, William Paca
  4. ↑ "Biography of Mary Chew Paca – Colonial Hall". Archived from the original on 25 April 2016. Retrieved August 1, 2016.
  5. ↑ "Journals of the Continental Congress --FRIDAY, JANUARY 21, 1780". memory.loc.gov.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ویلیام پاکا در دایرکتوری زندگی‌نامه‌ای کنگره ایالات متحده
  7. ↑ Secretary of State of Maryland (1915). Maryland Manual 1914–1915: A Compendium of Legal, Historical and Statistical Information relating to the State of Maryland. Annapolis, Maryland, USA: The Advertiser-Republican.
  8. ↑ Peter G. Fish, Federal Justice in the Mid-Atlantic South: United States Courts from Maryland to the Carolinas, 1789–1835 (2002).
  9. ↑ His obituaries report he died on October 13, 1799, so the date of October 23, reported by some sources, may be in error. See:
    • Federal Gazette (Baltimore, MD), October 16, 1799
    • Daily Advertiser (New York, NY), October 21, 1799
    • Centinel of Liberty (Georgetown, DC), October 22, 1799
    • New-York Gazette (New York, NY), October 22, 1799
  10. ↑ Thomas, William Sturgis (1929). Members of the Society of the Cincinnati, Original, Hereditary and Honorary; With a Brief Account of the Society's History and Aims New York: T.A. Wright, p. 114.
  11. ↑ The Society of the Cincinnati webpage بایگانی‌شده در ۲۷ ژانویه ۲۰۲۱ توسط Wayback Machine, accessed January 28, 2021
  12. ↑ Maryland Historical Magazine, Vol. 37 Baltimore, MD: The Maryland Historical Society. 1942. p. 15.
  13. ↑ Metcalf, Bryce (1938). Original Members and Other Officers Eligible to the Society of the Cincinnati, 1783-1938: With the Institution, Rules of Admission, and Lists of the Officers of the General and State Societies Strasburg, VA: Shenandoah Publishing House, Inc. , p. 22.
  14. ↑ Thomas, p. 12.
  15. ↑ سازمان پارک‌های ملی (۲۰۰۸-۰۴-۱۵). "National Register Information System". National Register of Historic Places. National Park Service.
  16. ↑ "Our History - How it All Began". The William Paca Club. Archived from the original on 3 August 2017. Retrieved 3 August 2017.
  17. ↑ DeVille, Taylor. "Towson University committee to explore name change for dorms named for slave-owning Marylanders". baltimoresun.com. Retrieved 2022-01-28.
  18. ↑ Signers of the Declaration: William Paca, Maryland National Park Service; accessed March 13, 2008.
  19. ↑ Caso, p. 57 and Welsh, They Too Made America Great; Branden Books, 1978. Online source: [۱]; accessed March 13, 2008. This history includes a rather detailed exploration and affirmation of the well established Italian origin of the Paca family of Maryland in response to the earlier Stiverson and Jacobsen text.
  20. ↑ Maryland, The Seventh State Website for the book Maryland, The SeventhcalebJohn T. Marck, author; accessed March 13, 2008.
  21. ↑ "Italian American Contributions" بایگانی‌شده در ۲۰ مه ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine The National Italian American Foundation Website; accessed March 13, 2008.
  22. ↑ The Italian-American Web-site of New York "William Paca;" accessed March 13, 2008
  23. ↑ NIAF MileStones of the Italian American Experience بایگانی‌شده در ۱۳ ژانویه ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine " 1774 – William Paca, original signer of the Declaration of Independence, and Francesco Vigo, advance the American Revolution;" accessed March 13, 2008.
  24. ↑ P.S. 155 Playground, William Paca School History New York City Department of Parks and Recreation Web-site; accessed: March 13, 2008.
  25. ↑ Echoes of Abruzzo and Molise in America بایگانی‌شده در ۱۶ مه ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine; Omero Sabatini, author. Abruzzo Molise Heritage Society Web-site; accessed March 13, 2008.
  26. ↑ South, Stanley A. An Archaeological Evolution. New York: Springer, 2005. p. 202
  27. ↑ Giovanni Ermenegildo Schiavo. 1976. The Italians in America Before the Revolution. New York: Vigo Press. p. 74.
  28. ↑ Stiverson, G. A. , & Jacobsen, P. R. 1976. William Paca, a biography. Baltimore: Maryland Historical Society. p. 26.
  29. ↑ Mackenzie, George Norbury, and Nelson Osgood Rhoades, editors. Colonial Families of the United States of America: in Which is Given the History, Genealogy and Armorial Bearings of Colonial Families Who Settled in the American Colonies From the Time of the Settlement of Jamestown, 13th May, 1607, to the Battle of Lexington, 19th April, 1775. 7 volumes. 1912. Reprinted, Baltimore: Genealogical Publishing Co. , Inc. , 1966, 1995. p. 395-397
  30. ↑ Hester Dorsey Richardson, Side-lights on Maryland History: With Sketches of Early Maryland Families, 194-200
  31. ↑ "WILLIAM PACA: L' ITALIANO CHE FIRMÒ IL 4 LUGLIO | Museo Alessandro Roccavilla".

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ویلیام_پاکا&oldid=39142801»