ور جمشید

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

وَرِ جَمکرد یا وَرِ جمشید افسانه طوفانی است که قهرمان آن جمشید است.

فرگرد دوم وندیداد[ویرایش]

منبع:[۱]

خلاصه داستان[ویرایش]

این فرگرد را می‌توان به دو بخش تقسیم کرد: ۱ تا ۲۰ که در آن اهورا مزدا از ییمه، پسر ویونگهان، می‌خواهد که دینِ او را دریافت کند و در میان مردمان بگسترد. پس از روی‌گردانی جمشید از این کار، می‌گوید که نگاهبان مخلوقاتش باشد. جمشید این کار را انجام می‌دهد، همه مخلوقات زیاد می‌شوند، زمین بر آنان تنگ می‌گردد و او زمین را سه بار (هر بار با گذشت سی‌صد سال) می‌گستراند. در بخش دوم (۲۱ تا آخر) اهورا به جمشید خبر از فرارسیدن زمستانی سخت می‌دهد، و او را راهنمایی می‌کند تا وَری بنا کند و از هر جانور و گیاهی بهترینشان را به آن‌جا ببرد.

اسطوره[ویرایش]

پرسید زردشت اهورمزد را: ای اهورمزد سپندترین[الف] مِنو[ب]، دادار جهان اَستومند[پ]، ای اشو! با که نخست از مردمان همپرسیدی[ت] توِ اهورمزد بجز با منِ زردشت؟ به که فراز نمودی[ث] دین اهورائی زردشتی را؟[۲][۳][ج]

« متن با گفتگوی زرتشت و اهورامزدا آغاز می‌شود؛ زرتشت می‌پرسد که پیش از او با چه کسی گفتگو شده و دین به چه کسی نشان داده شده؛[۴][۵] پاسخ این است که به جمِ نیک‌دیدارِ خوب‌رمه[چ]. ولی او خواسته اورمزد را برای برشمردن و بُردنِ دین نمی‌پذیرد:

آنگاه به او گفتم ای زردشت منِ اهورمزد: آماده باش ای جمِ نیک‌دیدارِ ویوَنگهان برای برشمردن و بُردنِ دین من. آنگاه بمن پاسخ داد جمِ نیک‌‌دیدار ای زردشت: نی آفریده شده‌ام نی آموخته برای برشمردن و بردن دین.[ح]

سپس اورمزد از او می‌خواهد: پس جهانِ مرا فراخ کن، پس جهانِ مرا ببالان، پس باش جهان مرا پرورنده و سالار و نگهبان. جم این‌بار می‌پذیرد.[۶][۷]»

یاداشت[ویرایش]

  1. سپند: مقدس
  2. قوه‌ای که فکر می‌کند
  3. جسمانی
  4. گفتگو کردی
  5. نشان دادی
  6. ترجمه واژه‌به‌واژه متن اوستایی
  7. اشاره به شبان بودن
  8. ترجمه واژه‌به‌واژه متن اوستایی

پانویس[ویرایش]

  1. آن‌چه در زیر می‌آید به نقل از ترجمه جیمز دارمستتر در [۱] از وندیداد، آن‌گونه که در نسخه آمریکایی (۱۸۹۸) کتاب‌های مقدس شرقی ماکس مولر آمده است.
  2. مقدم، ص ۹۰.
  3. دوستخواه، جلد دوم، ص ۶۶۵.
  4. مقدم، ص ۹۰.
  5. دوستخواه، جلد دوم، ص ۶۶۵.
  6. مقدم، ص ۹۱.
  7. دوستخواه، جلد دوم، ص ۶۶۶.

منابع[ویرایش]

  • Müller, Max (1898), Sacred Books of the East (James Darmesteter's translation of the Vendidad).
  • the Denkard, Dk Book 8, Chapter 44.
  • Malandra, Introduction to Ancient Iranian Religion (p. 178 ff.)
  • Boyce Textual Sources for the Study of Zoroastrianism (pp. 94 ff.)
  • Bruce Lincoln Death, War, and Sacrifice (Chicago, University of Chicago Press, 1991, p. 28)
  • Mary Boyce, History of Zoroastrianism I (Leiden, Brill, 1975 second impression with corrections, pp. 92 ff.)
  • N. Oettinger, Before Noah: Possible Relics of the Flood myth in Proto-Indo-Iranian and Earlier, [in:] Proceedings of the 24th Annual UCLA Indo-European Conference, ed. S.W. Jamison, H.C. Melchert, B. Vine, Bremen 2013, p. 169–183
  • Sherman, Josepha (August 2008). Storytelling: An Encyclopedia of Mythology and Folklore. Sharpe Reference. pp. 118–121. ISBN 978-0-7656-8047-1.
  • Skjærvø, Prods Oktor. An Introduction to Zoroastrianism. 2006.
  • Corbin, Henry (1977). Spiritual Body and Celestial Earth: From Mazdean Iran to Shi'ite Iran. Princeton University Press. pp.22-23.
  • Smith, Homer W. (1952). Man and His Gods. New York: Grosset & Dunlap. pp. 128–29.
  • Leeming, David (2004). Flood | The Oxford Companion to World Mythology. Oxford University Press. ISBN 9780195156690. Retrieved 17 September 2010.
  • Lincoln, Bruce. (2013), Myth, Cosmos, and Society: Indo-European Themes of Creation and Destruction, United Kingdom: Harvard University Press, ISBN 978-0-67486-429-0
  • مقدم، محمد (۱۳۶۳). داستان جم. تهران: ایران کوده، شماره ۶.
  • دوستخواه، جلیل (چاپ اول ۱۳۷۰). اوستا: کهن‌ترین سرودهای ایرانیان. تهران: مروارید.

پیوند به بیرون[ویرایش]