مقاومت بدون رهبر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مقاومت بدون رهبر یا مقاومت بی‌رهبر (به انگلیسی: Leaderless resistance)، یا ساختار سلول‌های فانتوم، یک راهبرد مقاومت اجتماعی است که در آن گروه‌های کوچک و مستقل (سلول‌های مخفی)، یا افراد (یک سلول انفرادی «گرگ تنها» نامیده می‌شود)، یک نهاد مستقر مانند قانون، نظام اقتصادی، نظم اجتماعی یا حکومت را به چالش می‌کشند. مقاومت بدون رهبر می‌تواند شامل هر چیزی باشد، از اعتراض غیرخشونت‌آمیز و نافرمانی مدنی گرفته تا خرابکاری، تروریسم، و دیگر فعالیت‌های خشونت‌آمیز.

سلول‌های بدون رهبر بدون پیوندهای فرماندهی عمودی هستند و بنابراین بدون فرمان سلسله مراتبی عمل می‌کنند،[۱] اما هدف مشترکی دارند که آنها را به جنبش اجتماعی که ایدئولوژی آنها از آن آموخته‌شده‌است، مرتبط می‌کند.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. Simson Garfinkel (3 March 2003). "Leaderless resistance today". First Monday. 8 (3). doi:10.5210/fm.v8i3.1040. Archived from the original on 9 August 2010. Retrieved May 7, 2006.
  2. Joosse, Paul. 2007. "Leaderless Resistance and Ideological Inclusion: the Case of the Earth Liberation Front. Terrorism and Political Violence 19(3): 351-368. doi:10.1080/09546550701424042