مصرف‌گرایی اخلاقی
مصرف‌گرایی اخلاقی (به انگلیسی: Ethical consumerism) (که به‌طور متناوب آن را مصرف اخلاقی، خرید اخلاقی و منبع‌یابی اخلاقی نیز می‌نامند و همچنین با مصرف‌گرایی پایدار و سبز همراه است)، نوعی از کنشگری مصرف‌کنندگان بر اساس مفهوم رای دادن با هزینه‌کردن دلار است.[۱] مردم این کار را با خرید محصولات اخلاقی انجام می‌دهند که از تولیدکنندگان کوچک یا صنعتگران محلی حمایت می‌کند و از جانوران و محیط زیست حفاظت می‌کنند، در حالی که محصولاتی را که از کودکان به عنوان کارگر استثمار می‌کنند، روی جانوران آزمایش می‌کنند یا به محیط زیست آسیب می‌رسانند، را تحریم می‌کنند.[۲]
زمینه‌های نگرانی[ویرایش]
انجمن تحقیقات اخلاقی مصرف‌کننده اطلاعات بیش از ۳۰۰۰۰ شرکت را بر اساس عملکرد آنها در پنج حوزه اصلی گردآوری و دسته‌بندی می‌کند و "Ethiscore" را تشکیل می‌دهد:
- محیط زیست: گزارش زیست‌محیطی، انرژی هسته‌ای، تغییرات آب و هوایی، آلودگی و سموم، زیستگاه‌ها و منابع
- مردم: حقوق بشر، حقوق کارگران، سیاست زنجیره تأمین، بازاریابی غیرمسئولانه، تسلیحات
- جانوران: آزمایش جانوران، دامداری متمرکز، دیگر حقوق جانوران
- سیاست: فعالیت سیاسی، فراخوان تحریم، مهندسی ژنتیک، ضد مالی اجتماعی، اخلاق شرکت
- پایداری محصول: ارگانیک، تجارت منصفانه، ویژگی‌های مثبت محیطی، پایداری‌های دیگر.[۳]
منابع[ویرایش]
- ↑ Giesler, Markus; Veresiu, Ela (2014). "Creating the Responsible Consumer: Moralistic Governance Regimes and Consumer Subjectivity". Journal of Consumer Research. 41 (October): 849–867. doi:10.1086/677842.
- ↑ "Ethical Consumer Or Transient Responsibility". WTVOX. Archived from the original on 14 May 2020. Retrieved 2020-03-05.
- ↑ Rob Gray, Dave Owen and Carol Adams, "Accounting and accountability: changes and challenges in corporate social and environmental reporting"