مسکن عمومی در سنگاپور
مدیریت مسکن عمومی در سنگاپور توسط هیئت مسکن و توسعه (HDB) با اجاره ۹۹ ساله انجام می‌شود.[۱] اکثر تحولات خانه‌های مسکونی در سنگاپور تحت حاکمیت عمومی توسعه یافته و مدیریت می‌شود و تقریباً ۷۸٫۷٪ از خانوارها در چنین خانه‌هایی سکونت دارند.[۲] این آپارتمان‌ها در شهرک‌های مسکونی واقع شده‌اند، که خود شهرهای اقماری مستقلی دارای مدارس، سوپرمارکت‌ها، مراکز خرید، بیمارستان‌های اجتماعی، کلینیک‌ها، مراکز فروش مواد غذایی (فود کورت) و امکانات ورزشی و تفریحی هستند. هر شهرک مسکونی شامل ایستگاه‌های مترو و ایستگاه‌های اتوبوس است که ساکنان را به سایر مناطق شهر متصل می‌کند. بعضی از شهرک‌ها همچنین با ایستگاه‌های قطار برقی کوچکتر تکمیل می‌شوند که به عنوان یک سرویس تغذیه‌کننده برای مترو عمل می‌کنند.[۳]
آپارتمان‌های مسکونی عمومی جدید فقط برای شهروندان سنگاپوری قابل خرید است. طرح‌های مسکن و کمک‌های بلاعوض موجود برای تأمین مالی خرید یک آپارتمان نیز فقط به خانوارهای سنگاپوری تعلق می‌گیرد، در حالی که ساکنان دائمی هیچگونه کمک هزینه مسکن یا یارانه‌ای از دولت سنگاپور نمی‌گیرند و فقط می‌توانند آپارتمان‌های فروش مجدد را از بازار ثانویه با قیمت تعیین شده توسط بازار خریداری کنند. چنین سیاست‌هایی به کشور سنگاپور کمک کرده‌است که میزان مالکیت خانه در آن ۹۱٪ باشد که یکی از بالاترین میزان‌ها در جهان است.[۴]
در سال ۲۰۰۸، سنگاپور توسط گزارش وضعیت شهرهای جهان زیستگاه ملل متحد به عنوان تنها شهر بدون محله فقیرنشین در جهان مورد ستایش قرار گرفت.[۵][۶]
منابع[ویرایش]
- ↑ "Understanding what happens at the end of a 99-year lease". Retrieved 20 July 2020.
- ↑ "HDB Statistics". Retrieved 31 March 2015.
- ↑ https://mycpf.cpf.gov.sg/Members/Schemes/schemes/housing/public-housing-scheme%7B%7Bdead[پیوند مرده] link|date=October 2017 |bot=InternetArchiveBot |fix-attempted=yes}}
- ↑ "Housing Benefits for Singapore Citizens versus Singapore PR". hdb.gov.sg. HDB. Archived from the original on 14 January 2020. Retrieved 14 January 2020.
- ↑ "Singapore gets top marks in UN World's Cities Report". CNA. 24 October 2008.
- ↑ "Singapore lauded as slum-free city". Straits Times. 25 October 2008.