محمد بن احمد شروانشاه از جمله حاکمان عرب شروان [ناحیه در قفقاز] و حوالی ان بود. این سلسله پادشاهی محلی در اوایل حکومت عباسیان تشکیل و در سال ۹۷۱ خورشیدی به دست شاه تهماسب یکم نابود شدند و از اواخر سده دوم تا اوایل سده دهم خورشیدی حکومت کردند. محمد بن احمد در سال ۳۷۰ تا ۳۸۱ به حکومت در شروان رسید و در همان اوایل حکومتش بر بردعه تسلط یافت. وی سیاست توسعه طلبی را دنبال می‌کرد. همزمان با مسائل و اغتشاش‌هایی که در حکومت باب بر ضد میمون بن احمد در آن جا رخ داد با تشویق خطیب ماجراجوی گیلانی به نام محمد التوزی احمد دعوت شد و حکومت را در دست گرفت. وی شهر قبله را از تصرف عبد البرین عنبسه فرمانروای ان خارج کرد و به آسانی وارد باب شد اما در مدت کوتاهی بعد از ورودش به ضرب تبرزین یکی از غلامان میمون زخمی شد و به شروان بازگشت. در این زمان میمون دوباره در باب مسلط شد و شروانشاه مجدداً از شهر رفت اما پادگانی را باقی گذاشت. در شروان با مرگ محمد بن احمد برادرش یزید به حکومت رسید.[۱]
