قانون براوه-فریدل-دونای-هارکر
قانون براوه-فریدل-دونای-هارکر (به انگلیسی: Bravais–Friedel–Donnay–Harker law) یا قانون BFDH روشی برای تعیین مورفولوژی بلورها بر پایهٔ ساختار شبکه آنهاست. این قانون توسعه‌یافتهٔ قانون تجربی براوه-فریدل توسط دونای و هارکر است.[۱] بر طبق این قانون هرچقدر فاصلهٔ صفحات بلوری بیشتر باشد، اهمیت آن دسته‌صفحه به همان میزان بیشتر است. بدین صورت می‌توان فرم‌های کریستالی را بر اساس سطوح بلوری تحلیل کرد.
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ J.D.H. Donnay, D. Harker, A new law of crystal morphology extending the law of Bravais, American Mineralogist, Vol. 22 (1937), pp. 446–7
منابع[ویرایش]
- Ichiro Sunagawa, Crystals: Growth, Morphology, and Perfection, Cambridge University Press, 2005. ISBN 978-0-521-84189-4
برای مطالعه بیشتر[ویرایش]
- J. J. Lu, J. Ulrich, An improved prediction model of morphological modifications of organic crystals induced by additives, Cryst. Res. Technol, Vol. 38 (2003), pp. 63–73. doi:10.1002/crat.200310008
 | این یک مقالهٔ خرد بلورشناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |