ضریب بازگشت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایی از پرش توپ که توسط فلاش استروبوسکوپی با سرعت ۲۵ عکس در ثانیه گرفته‌شده است: با نادیده‌گرفتن مقاومت هوا، ریشهٔ دوم نسبت ارتفاع یک‌پرش به جهش قبلی، ضریب بازگشت ضربه توپ/سطح را نشان می‌دهد.

ضریب بازگشت () برای جسم‌هایی با هر شکلی، به طور مناسب، با «منفی نسبت سرعت عمودی نسبی پس از برخورد به سرعت عمودی نسبی پیش از برخورد» تعریف می‌شود. از بررسی انجام شده در بالا، به نظر می‌رسد که ضریب برخورد دو جسم به این عامل‌ها وابسته است: (۱) سرعت نزدیکی‌یشان، (۲) شکلشان، (۳) اندازه‌یشان، (۴) جرمشان، (۵) ضریب کشسانی، (۶) چگالی محیطی که برخورد در آن روی می‌دهد. در مورد گوی‌های برخوردی، اتلاف انرژی مکانیکی انتقالی در هنگام برخورد به دلیل جابه‌جایی دایمی لایه‌های اتمی سطحی گلوله‌ها بیشتر از انرژی اتلافی در ساختار لرزشی است. این مورد لزوماً برای جسم‌هایی با شکل‌های دیگر برقرار نیست.

محاسبه[ویرایش]

برای محاسبه ضریب بازگشت از انرژِ دو جسم یا سرعت نسبی آنها قبل و بعد از برخورد استفاده می شود.

ضریب بازگشت با سرعت نسبی = سرعت نسبی پس از برخورد تقسیم بر سرعت نسبی پیش از برخورد

ضریب بازگشت با انرژی نسبی = جذر (انرژی جنبشی پس از برخورد تقسیم بر انرژی جنبشی پیش از برخورد)

منابع[ویرایش]

مقالهٔ Study of Collisions; Part I. A Survey of the Periodical Literature نوشتهٔ George Barnes از دانشگاه نوادا

پیوند به بیرون[ویرایش]

پژوهشی بر برخوردها - بخش (۱): بررسی مقاله‌ها