سیستم بزرگراه در مالزی

سیستم بزرگراه در مالزی (به انگلیسی: Malaysian Expressway System) (مالایی: Sistem Lebuh Raya Ekspres Malaysia Malaysia) شبکه‌ای از بزرگراه‌های ملی تحت کنترل در مالزی است که ستون اصلی آزادراه‌های ملی مالزی را شکل می‌دهد. شکل‌گیری اولیه این شبکه با آغاز فعالیت جایگاه عوارض جاده‌ای تانجونگ مالیم-اسلیم ریور (مسیر ۱ فدرال) بود که در روز ۱۶ مارس ۱۹۶۶ افتتاح شد. بزرگراه‌های مالزی توسط شرکت‌های خصوصی تحت نظارت متصدی آزادراه دولتی، متصدی آزادراه مالزی (مخفف MHA؛ که همچنین با عنوان Lembaga Lebuhraya Malaysia (LLM) در مالایی شناخته می‌شود) ساخته می‌شود.

بررسی اجمالی[ویرایش]

شبکه بزرگراه در مالزی، بعد از ژاپن و کره‌جنوبی به عنوان یکی از بهترین شبکه بزرگراهی تحت کنترل در آسیا و جهان قلمداد می‌شود.^[۱] در مالزی ۳۰ بزرگراه در دسترس است که مجموع طول آنها بالغ بر ۷۴۸ کیلومتر (۴۶۵ مایل) است.^[۲]^[۳] همچنین ۲۱۹٫۳ کیلومتر (۱۳۶٫۳ مایل) دیگر در دست ساخت است. سیستم دریافت عوارض بزرگراهی در مالزی همانند سیستم بزرگراه ژاپن و سیستم بزرگراه چین است. تمام بزرگراه های عوارضی مالزی، آزادراه تحت کنترل بوده و تحت سیستم ساخت، بهره‌برداری و واگذاری مدیریت می شوند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

↑ Thamrin, Razak (24 February 2010). "Hakikat kenaikan tol sukar dielakkan". Utusan Malaysia. Retrieved 5 March 2016.
↑ Official data from Malaysian Highway Authority بایگانی‌شده در ۲۱ مارس ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine
↑ "Official data from Malaysian Highway Concessionaires Company Association (PSKLM)". Archived from the original on 25 June 2017. Retrieved 17 September 2014.

پیوند به بیرون[ویرایش]

[utusan1-1] Thamrin, Razak (24 February 2010). "Hakikat kenaikan tol sukar dielakkan". Utusan Malaysia. Retrieved 5 March 2016.

[llm2-2] Official data from Malaysian Highway Authority بایگانی‌شده در ۲۱ مارس ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine

[psklm-3] "Official data from Malaysian Highway Concessionaires Company Association (PSKLM)". Archived from the original on 25 June 2017. Retrieved 17 September 2014.

[۱]

[۲]

[۳]