ریسک‌پذیری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ریسک‌پذیری سطح ریسکی است که یک سازمان برای دستیابی به اهدافش آماده پذیرش آن است، قبل از اینکه اقدامی برای کاهش ریسک ضروری تلقی داده شود. این نشان دهنده تعادلی بین مزایای بالقوه نوآوری و تهدیدهایی است که تغییر، ناگزیر به همراه دارد. استاندارد مدیریت ریسک ایزو ۳۱۰۰۰ به ریسک‌پذیری به عنوان «مقدار و نوع ریسکی که یک سازمان آماده پیگیری، حفظ یا پذیرش است» اشاره دارد. این مفهوم به هدایت رویکرد سازمان در مورد ریسک و مدیریت ریسک کمک می‌کند.[۱][۲][۳]

نواحی اصلی[ویرایش]

در منابع [نیازمند منبع] شش حوزه اصلی ریسک‌پذیری وجود دارد:

  1. مالی
  2. سلامت
  3. تفریحی
  4. اخلاقی
  5. اجتماعی
  6. اطلاعات

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Thinking about Risk - Managing your risk appetite: A practitioner's guide November 2006 HM Treasury, page 12.
  2. Hassani, B.K. (2015). "Risk Appetite in Practice: Vulgaris Mathematica". The IUP Journal of Financial Risk Management. 12 (1): 7–22. SSRN 2672757.
  3. "Risk appetite". Wikipedia (به انگلیسی). 2021-04-18.