رکن‌الدین جرجانی
جُرْجانی، رکن‌الدین محمد بن علی بن محمد استرابادی حلی نجفی‌غروی اصولی، متکلم و از علمای امامی سده‌های ۷ و ۸ می‌باشد. متأسفانه اطلاعات کمی از زندگی ایشان وجود دارد. تاریخ خاتمهٔ برخی از آثارش سال‌های ۶۹۷ و ۷۲۸ ق را نشان می‌دهد. وی مدتی در حله بود و نزد علامهٔ حلی به دانش‌اندوزی پرداخت.[۱]
هم عصر[ویرایش]
آثار[ویرایش]
- الابحاث فی تقویم الاحداث
- ترجمهٔ اوصاف الاشراف
- غایةالبادئ
- ترجمه فصول نصیریه
- الجبر و القدر
- ترجمه اخلاق ناصری
- ترجمهٔ اساس الاقتباس و شرح ثمرهٔ بطلمیوس[۲]
منابع[ویرایش]
- آستان قدس، ف، فهرست.
- آقا بزرگ، الذریعة.
- محسن امین، اعیان الشیعة، به کوشش حسن امین، بیروت، ۱۹۵۹م.
- محمد جرجانی، مقدمه بر ترجمهٔ اوصاف الاشراف نصیرالدین طوسی، نسخهٔ خطی موجود در مرکز.
- مهدی رجایی، مقدمه بر نهایة الاحکام علامهٔ حلی، قم، ۱۴۱۰ق.