رازیل

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تصویر منتسب به رازیل

در آموزه‌های عرفانی یهودیت (کابالا)، رازیل (در عبری به معنای سِر خداوند) یک فرشته اعظم بشمار می‌رود. او همچنین با عناوینی مانند «صاحب راز» و «فرشته اسرار» خوانده می‌شود. رازیل بیشتر مربوط به مرحله دوم از ده مرحله رسیدن به عرفان است[۱].

عرفان و سنت[ویرایش]

در عرفان آموزه‌های مختلفی به او نسبت داده شده. همچنین وظایف او را همانند کروبیان تعریف کرده‌اند. او همچنان به عنوان عضوی از اوفانیم و رئیس ارئلیم شناخته می‌شود[۲].

منابع[ویرایش]