دیرین‌شناسی مهره‌داران

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
دیرینه شناسان در محل کار دایناسورهای لو هوکو (کوئنکا، اسپانیا)

دیرین‌شناسی مهره‌داران زیرشاخه‌ای از دیرینه‌شناسی است که به دنبال کشف رفتارهای زایشی، تولیدمثل و ریخت‌شناسی جانوران منقرض‌شده با مهره‌ها یا نوتوکورد، از طریق مطالعه بقایای فسیل شده‌است. همچنین سعی می‌شود با استفاده از جدول زمانی تکاملی، جانوران گذشته و خویشاوندان امروزی آنها را به هم متصل کند.[۱][۲][۳]


منابع[ویرایش]

  1. Hackett, S.J. , Kimball, R.T. , Reddy, S. , Bowie, R.C.K. , Braun, E.L. , Braun, M.J. , Chojnowski, J.L. , Cox, W.A. , Han, K-L. , Harshman, J. , Huddleston, C.J. , Marks, B.D. , Miglia, K.J. , Moore, W.S. , Sheldon, F.H. , Steadman, D.W. , Witt, C.C. and Yuri T. (2008) A phylogenomic study of birds reveals their evolutionary history. Science. 320: 1763-1768.
  2. Rudwick, Martin. Georges Cuvier, Fossil Bones, and Geological Catastrophes, (Chicago: Chicago University Press), 1997.
  3. Rice, Howard C, Jr. , "Jefferson's Gift of Fossils to the Museum of Natural History in Paris," Proceedings of the American Philosophical Society, 95 (1958): 597-627.