درگاه:طبرستان/گفتارنیک/۵

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ای دیو سپید پای در بندای گنبد گیتی ای دماوند
از سیم به سر یکی کله‌خودزآهن به میان یکی کمربند
تا چشم بشر نبیندت رویبنگفته به ابر چهر دلبند
با شیر سپهر بسته پیمانبا اختر سعد کرده پیوند
چون گشت زمین ز جور گردونسرد و سیه و خموش و آوند
بنواخت ز خشم بر فلک مشتآن مشت تویی تو ای دماوند

_ملک الشعرا بهار