تک به تک: جولیوس اروینگ علیه لری برد
| تک به تک: دکتر جی علیه لری برد | |
|---|---|
 | |
| توسعه‌دهنده(ها) | الکترونیک آرتز |
| ناشر(ها) | الکترونیک آرتز (آمیگا / اپل ۲ / آمریکای شمالی آتاری ۸ بیت / کمودور ۶۴ / مکینتاش / پی سی بوتر / تی آر اس ۸۰)
آتاری (آتاری ۷۸۰۰) آریولاسافت (اروپا: آتاری ۸ بیت) میکرو فان (کولکو ویژن) |
| طراح(ـان) | اریک هاموند |
| برنامه‌نویس(ـان) | اریک هاموند |
| سکو(ها) | آمیگا، اپل ۲، آتاری ۷۸۰۰، آتاری ۸ بیت، کالکو ویژن، کمودور ۶۴، پی سی بوتر، مکینتاش، تی آر اس ۸۰ |
| تاریخ(های) انتشار | ۱۹۸۳ (اپل ۲ / آمریکای شمالی آتاری ۸ بیت)[۱] ۱۹۸۴ ۱۹۸۵ |
| ژانر(ها) | ورزشی (بسکتبال) |
| حالت(ها) | تک نفره، دو نفره |
| رسانه | فلاپی دیسک، نوار کاست، کارتریج |
تک به تک (با نام کامل «تک به تک: جولیوس اروینگ علیه لری برد») (به انگلیسی: Julius Erving vs. Larry Bird One-on-one) یک بازی ویدئویی ورزشی (بسکتبال) است که ابتدا در سال ۱۹۸۳ میلادی برای اپل ۲ و آتاری ۸ بیت و در سال‌های بعد برای پلتفرم‌های مختلف تولید و پورت گردید. این بازی توسط «اریک هاموند»[۲] طراحی و توسط شرکت الکترونیک آرتز منتشر شد. وظیفه انتشار این بازی در اروپا بر عهده شرکت آریولاسافت بود. یک پورت از این بازی نیز در سال ۱۹۸۷ برای آتاری ۷۸۰۰ و توسط شرکت آتاری انتشار یافت.
گیم پلی[ویرایش]
در این بازی، کاربر کنترل یکی از دو بازیکن بزرگ بسکتبال آن دوران، جولیوس اروینگ یا لری برد را در دست گرفته و با حریف به انجام یک مسابقه تک-به-تک می‌پردازد. بازیباز در این بازی قابلیت انجام مسابقه با حریف انسانی یا هوش مصنوعی رایانه را دارد. انیمیشن‌های این بازی در زمان خود بسیار چشمگیر بود،[۳] در این بازی امکان مسابقه به صورت امتیازی یا زمانی وجود داشت (در حالت امتیازی هر بازیکنی که زودتر به امتیاز تعیین شده برسد و در حالت زمانی، هر بازیکنی که امتیاز بیشتری در پایان زمان تععین شده داشته باشد، برنده است) در هنگام حمله هر بازیکن می‌تواند بچرخد یا توپ را پرتاب کند، در هنگام دفاع نیز قادر به سد کردن راه توپ و توپ ربایی از حریف است. نکته جالب اینکه اگر بازیکن با شدت و با دو دست توپ را داخل سبد حریف بکند، امکان دارد شیشه پشت سبد خرد شود و بلافاصله نظافتچی داخل زمین آمده و تکه‌های خرد شده را جمع‌آوری می‌کند.
بازتاب‌ها[ویرایش]
بازی «تک به تک» در بازار بسیار موفق بود و به شرکت الکترونیک آرتز در رفع مشکلات مالی اش کمک زیادی کرد، ضمن اینکه باعث رابطه بهتری میان خرده فروشان و کمپانی الکترونیک آرتز گردید.[۴] در سال ۱۹۸۴ خوانندگان مجله «سنت گیم»[۵] این بازی را به عنوان هشتمین بازی معروف رایانه اپل در طی سال ۱۹۸۳ برگزیدند.[۶] این بازی پرفروشترین بازی شرکت الکترونیک آرتز و به عنوان دومین بازی پرفروش این کمپانی بر روی رایانه کمودور ۶۴ تا پایان سال ۱۹۸۳ می‌باشد.[۷]
اینفوورلد در ۱۹۸۴ و در مورد بازی نوشت: «شاید بتوان این بازی را مهم‌ترین بازی ورزشی در سال جدید نامید.» همچنین از چهره پردازی رایانه‌ای و استایل دو بازیکن بسکتبال حاضر در بازی، قابلیت خرد شدن شیشه پشت سبد، سر و صدا و هیاهوی تماشاگران و قابلیت نمایش دوباره صحنه‌های بازی تعریف و آن‌ها را مورد تمجید قرار داد و اظهار کرد: «بازی تک-به-تک شبیه‌سازی واقعی از یک مسابقه ورزشی زنده و هیجان انگیز است».[۸] مجله «کامپیوتر گیمینگ ورلد»[۹] این بازی را با عنوان «بی‌نهایت واقعی» توصیف و پیش‌بینی کرد این بازی بهترین عنوان ورزشی سال را به خود اختصاص خواهد داد. این مجله از گرافیک زیبا، کنترل ساده و جنبه‌های مثبت نمایش دوباره صحنه‌های بازی تعریف و تنها مشکل بازی را نامشخص بودن موقعیت توپ در زیر سبد و فقدان وقت اضافه برای بازی دانست.[۱۰]مجله «سنت گیم» این عنوان را بازی ورزشی سال ۱۹۸۴ نامید و آن را محصولی اعتیاد آور، هیجان انگیز که البته گاهی اوقات برای کاربر مأیوس‌کننده می‌شود، نامید.[۱۱] مجله «آهوی!»[۱۲] در سال ۱۹۸۴ در مورد نسخه کمودور ۶۴ این بازی، داشتن آن را برای همه دارندگان کمودور یک «باید» دانست و از گرافیک و گیم پلی بازی تعریف و تمجید نمود.[۱۳] در سال ۱۹۸۶ مجله «کامپیوت!»[۱۴] از گرافیک و صوت پیشرفته نسخه آمیگای این بازی تعریف کرد، اما این نکته را متذکر شد که گیم پلی آن همچنان مشابه نسخه رایانه‌های ۸ بیتی باقی مانده‌است.[۱۵]
نسخه‌های بعدی و اصلاح شده[ویرایش]
در سال ۱۹۸۸ ادامه‌ای برای این بازی و برای پلتفرم‌های سگا جنسیس، کمودور ۶۴، نینتندو ان‌ای‌اس و رایانه شخصی آی بی ام با نام «جردن علیه برد» ساخته شد. این بازی دارای جزئیات بیشتر و گرافیک واقعی تری بود و حتی قابلیت اسلم دانک (مایکل جردن) یا پرتاب‌های سه امتیازی (لری برد) نیز در بازی گنجانده شده بود. در سال ۱۹۹۳ الکترونیک آرتز بازی «مایکل جردن در پرواز» را برای سیستم عامل ام‌اس-داس منتشر کرد. به عقیده بعضی‌ها این بازی یک نسخه اصلاح شده از سری بازی‌های «تک-به-تک» است که با قابلیت‌هایی مانند بازی به صورت «سه به سه»، محیط تقریباً سه بعدی زمین مسابقه و بازیکنان که البته به صورت اسپرایت‌های دیجیتایز شده می‌باشند.
پانویس و منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ "تاریخ انتشار نسخه‌های مختلف بازی" (به انگلیسی). MobyGames. Retrieved 28 March 2016.
- ↑ Eric Hammond
- ↑ Long، Dave (ژانویه ۱۹۸۴). «Micro-Reviews: One on One». Computer Gaming World. ص. صفحهٔ ۴۲–۴۳.
- ↑ Colin Campbell (۱۴ ژوئیه ۲۰۱۵). "How EA lost its soul, chapter 8" (به انگلیسی). Vox Media. Retrieved 28 March 2016.
- ↑ St.Game
- ↑ «The Best and the Rest» (PDF). St.Game. مارس–آوریل ۱۹۸۴. ص. صفحهٔ ۴۹. دریافت‌شده در ۲۸ مارس ۲۰۱۶.
- ↑ Ferrell، Keith (دسامبر ۱۹۸۷). «The Commodore Games That Live On And On». Compute's Gazette. ص. صفحهٔ ۱۸–۲۲. دریافت‌شده در ۲۸ مارس ۲۰۱۶.
- ↑ Scott، Mace (۲۷ فوریه ۱۹۸۴). «Olympic games on the way». InfoWorld. ص. صفحهٔ ۶۶. دریافت‌شده در ۲۸ مارس ۲۰۱۶.
- ↑ Computer Gaming World
- ↑ Long، Dave (آوریل ۱۹۸۴). «One On One». Computer Gaming World. ص. صفحهٔ ۴۲–۴۳.
- ↑ Yuen، Mike (آوریل-مارس ۱۹۸۴). «Call Him Dr. Joystick» (PDF). St.Game. ص. صفحهٔ ۳۷–۳۸. دریافت‌شده در ۲۸ مارس ۲۰۱۶. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=را بررسی کنید (کمک) - ↑ Ahoy!
- ↑ Kunkel، Bill (ژانویه ۱۹۸۶). «Calling Computer Coaches / Team Sports Simulations for the Commodore 64». Ahoy!. ص. صفحهٔ ۴۷–۵۰. دریافت‌شده در ۲۸ مارس ۲۰۱۶. از پارامتر ناشناخته
|همکاران=صرف‌نظر شد (کمک) - ↑ Compute!
- ↑ Brannan، Charles (مه ۱۹۸۶). «One-On-One For Amiga». Compute!. ص. صفحهٔ ۵۳. دریافت‌شده در ۲۸ مارس ۲۰۱۶.
- بازی‌های آتاری ۷۸۰۰
- بازی‌های آتاری ۸ بیت
- بازی‌های آمیگا
- بازی‌های اپل ۲
- بازی‌های الکترونیک آرتس
- بازی‌های داس
- بازی‌های کمودور ۶۴
- بازی‌های مک اواس
- بازی‌های ویدئویی ۱۹۸۳ (میلادی)
- بازی‌های ویدئویی اقتباسشده از اشخاص حقیقی
- بازی‌های ویدئویی بسکتبال
- تجسمهای فرهنگی از بازیکنان بسکتبال
- بازی‌های تولیدشده در ایالات متحده آمریکا