بلندی صوت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محور افقی فرکانس را در هرتز نشان می‌دهد

در آکوستیک، بلندی صوت درک ذهنی از فشار صدا است. به‌طور رسمی‌تر، این گونه تعریف می‌شود: «این ویژگی حس شنوایی است که از نظر آن می‌توان صداها را در یک مقیاس از آرام تا بلند مرتب کرد.»[۱] رابطه صفات فیزیکی صدا با بلندی ادراک شده از اجزای فیزیکی، فیزیولوژیکی و روانی تشکیل شده‌است. مطالعه بلندی صوت ظاهری در مبحث روان‌آکوستیک گنجانده شده‌است و از روش‌های روان‌فیزیکی استفاده می‌کند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. American National Standards Institute, "American national psychoacoustical terminology" S3.20, 1973, American Standards Association.

پیوند به بیرون[ویرایش]

  • پرونده‌های رسانه‌ای مربوط به Loudness در ویکی‌انبار </img>