بافندگی ترکیبی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بافندی ترکیبی (به انگلیسی: Combined knitting) یا بافتنی ترکیبی سبکی است که عناصر بافندگی به سبک شرقی و تکنیک‌های غربی را با هم ترکیب می‌کند. این نام توسط مری توماس در کتاب خود با عنوان «کتاب بافندگی مری توماس» در سال ۱۹۳۸ مطرح شد. وی این روش را به عنوان «.. روش بهتر کار در بافندگی تخت. پارچه حاصل یکنواخت تر و متراکم تر است.» عنوان کرد.[۱] با پیچاندن نخ بافندگی در خلاف جهت در هنگام کوک برجسته زدن (purling)، بافنده جهت حلقه‌های حاصل را تغییر می‌دهد؛ سپس کوک‌های ردیف بعدی را می‌توان با رد کردن سوزن از بین پایه پشتی شکل داد (مانند روش بافندگی شرقی)، به جای اینکه آن را، بدون پیچاندن کوک، از جلوی پایه عبور داد.[۲] این روش برای همه پارچه‌های بافتنی مناسب است.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. Thomas, Mary (1972) [1938]. "Knit Movements, Stitch and Fabric". Mary Thomas's Knitting Book. Dover Knitting, Crochet, Tatting, Lace Series (reprint, revised ed.). New York: Dover Publications. pp. 46–57. ISBN 978-0-486-22817-4. OCLC 644173 – via Google Books. By this method of work the yarn makes the shortest possible journey in forming either stitch, the distance being the same for either Knit or Purl throw. It is thus claimed, since both throws are of the same length, that this is the better way to work in Flat Knitting. The resulting fabric is more even and closer in construction, and, since knitted fabrics are still felted in those districts [Russia and the Balkans], it felts more easily.: 56 {{cite book}}: External link in |quote= (help)
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ Modesitt, Annie (2003). "Combined Knitting Q&A: Questions from Readers & Answers from Annie". ModeKnit. Archived from the original on 9 July 2016. Retrieved 26 December 2005.