ایزوپروپامید

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ایزوپروپامید
داده‌های بالینی
مدلاین پلاسa694006
روش مصرف داروOral
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
شناسه‌ها
  • 4-amino-N,N-diisopropyl-N-methyl-4-oxo-3,3-diphenylbutan-1-aminium
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.028.470 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC23H33N2O+
جرم مولی۳۵۳٫۵۳۰ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • O=C(N)C(c1ccccc1)(c2ccccc2)CC[N+](C(C)C)(C(C)C)C
  • InChI=1S/C23H32N2O/c1-18(2)25(5,19(3)4)17-16-23(22(24)26,20-12-8-6-9-13-20)21-14-10-7-11-15-21/h6-15,18-19H,16-17H2,1-5H3,(H-,24,26)/p+1 ✔Y
  • Key:JTPUMZTWMWIVPA-UHFFFAOYSA-O ✔Y
  (صحت‌سنجی)

ایزوپروپامید (R79) یک داروی آنتی‌کولینرژیک و ماده مخدر با اثر طولانی و درازمدت است. این ماده در درمان زخم گوارشی و سایر بیماری‌های گوارشی شامل بیش‌فعالی اسیدوز دستگاه گوارش) و تحرک بیش از حد استفاده می‌شود. این دارو از نظر شیمیایی، حاوی یک گروه کاتیون آمونیوم نوع چهارم است. این ماده اغلب به عنوان نمک یدید تهیه می‌شود، اما به صورت نمک برومید یا کلرید نیز موجود است. این دارو در سال ۱۹۵۴ در جانسن فارماسیوتیکا کشف شد.

منابع[ویرایش]

  • Seeherman R (October 1957). "Isopropamide iodide: a long-acting anticholinergic". Delaware Medical Journal. 29 (10): 265–9. PMID 13473394.
  • Boss Jr EG, Buchanan GC (November 1957). "Effect of isopropamide iodide on basal gastric secretion in the human". Gastroenterology. 33 (5): 730–6. PMID 13480414.