اعتراض بازوبند مشکی
| مدت | جام جهانی ۲۰۰۳ کریکت |
|---|---|
| محل | هراره |
| علت | اعتراض دربارهٔ دمکراسی در زیمبابوه |
| شرکت‌کننده‌ها | اندی فلاور و هنری اولونگا |
اعتراض بازوبند مشکی یا اعتراض با بازوبند مشکی (انگلیسی: Black armband protest) توسط بازیکنان تیم کریکت زیمبابوه اندی فلاور و هنری اولونگا در جام جهانی ۲۰۰۳ کریکت انجام شد. این دو تصمیم گرفتند برای «سوگواری مرگ دمکراسی در زیمبابوه» بازوبندهای مشکی بزنند. این اعتراض توسط شخصیت‌های ارشد سیاسی زیمبابوه و همچنین برخی از چهره‌های معروف کریکت زیمبابوه محکوم شد، اما مورد تحسین رسانه‌های بین‌المللی قرار گرفت. انجمن بین‌المللی کریکت تصریح کرد که فلاور و اولونگا اقدام سیاسی کرده‌اند، اما از متهم‌کردن آنان به ارتکاب جرم خودداری کردند. اعتراض اولیه آنها در اولین مسابقه تیم زیمبابوه در هراره بود و این دو در اعتراض در طول مسابقات، بازوبندهای مشکی بسته بودند. پس از این اقدام، فلاور و اولونگا به ناچار زیمبابوه را ترک و در انگلستان اقامت گزیدند.
زمینه[ویرایش]
ایده اعتراض هنگامی شروع شد که اندی فلاور توسط یکی از دوستانش، تشویق شد تا از مزرعه‌ای که شامل برنامه اصلاحات ارضی دولت شده بود بازدید کند. در سال ۲۰۰۰،[۱] رابرت موگابه و دولت زیمبابوه برنامه اصلاحات ارضی برای تقسیم مجدد ۳۰۰۰ مزرعه را آغاز و دست به تصرف زمین کشاورزان سفیدپوست،[۲] با اخراج اجباری و دستگیری آنها به اتهام " تصرف غیرقانونی زمین " زدند. تخمین زده می‌شد تا سال ۲۰۰۲ حدود ۸۰٪ از ۴۵۰۰ مزرعه سفیدپوست بدین ترتیب مصادره گردید.[۳][۴] موضوع دیگر نقض حقوق بشر و خشونت به ویژه علیه مخالفان سیاسی در انتخابات سال ۲۰۰۲ ریاست جمهوری زیمبابوه بود. اتحادیه اروپا تحریم‌هایی را برای مقامات حاکم زیمبابوه وضع کرد.[۵]
اعتراض[ویرایش]
برنامه‌ریزی[ویرایش]
با ابتکار فلاور، اولونگا را که یک سیاهپوست بود در این عمل اعتراضی با خود همراه کرد زیرا هنگامی که یک سفید و یک سیاهپوست هر دو از زیمبابوه دست به این اقدام می‌زدند بیشترین تأثیر گذاشته می‌شد.[۶][۷]
اعتراض چگونه انجام گرفت؟[ویرایش]
این اعتراض در مسابقه بین زیمبابوه و نامیبیا در ۱۰ مارس ۲۰۰۳ انجام شد. در مسابقه، این دو بازیکن از یک نوار چسب مشکی برای بازوبند استفاده کردند. پیش از مسابقه، آنها یک بیانیه به مطبوعات دادند. این بیانیه بعداً به «سوگواری مرگ دمکراسی در زیمبابوه» معروف شد.[۸] ما تصمیم گرفتیم که بازوبندهای مشکی را در طی جام جهانی بزنیم. با این کار، ما به سوگواری مرگ دمکراسی در زیمبابوه محبوب خود می‌پردازیم. با این اقدام، ما به کسانی که مسئول نقض حقوق بشر در زیمبابوه هستند، می‌گوییم که متوقف بشوند. با انجام این کار، ما دعا می‌کنیم که این اقدام کوچک ما به بازگرداندن سلامت و عزت به ملت ما کمک کند.[۹]
واکنش‌ها[ویرایش]
کاپیتان پیشین تیم انگلیس، ناصر حسین گفت: فلاور و اولونگا «با آنچه انجام دادند ثابت کردند که مردان بزرگی هستند.» پس از مسابقه، یک نفر به دلیل پوشیدن بازوبند سیاه دستگیر شد.[۱۰] در جریان بازی مرحله ای گروه آ که زیمبابوه در برابر هند بود، تقریباً ۲۰۰ تماشاگر در حمایت از اعتراض، بازوبندهای سیاه پوشیدند. در داخل زیمبابوه، واکنش نسبت به بازیکنان خصمانه بود. وزیر اطلاعات زیمبابوه، جاناتان مووی، اولونگا را «عمو تام» نامید که «پوست سیاه و یک ماسک سفید» داشت.[۱۱] ناتان شمویاریرا، دبیر اطلاعات زانو-پی‌اف، ادعا کرد که آنها به وسیله رسانه‌های انگلیس مجبور شده‌اند دست به این کار بزنند و «هیچ زیمبابوه‌ای واقعی دست به چنین کاری نمی‌زند»، اما «اولونگو زیمبابوه‌ای نیست، او یک زامبیایی است». اولونگا به خیانت متهم شد، جرمی که مجازات آن اعدام است. وی بلافاصله توسط باشگاه تاکاشینگا از عضویت تعلیق و بعداً اخراج شد. استفان ماندونگو، رئیس اتحادیه کریکت زیمبابوه نیز این اعتراض را محکوم کرد. واکنش بین‌المللی نسبت به اعتراض تأیید آمیز بود. خبرنگار ورزشی تایمز آن را «تأثیری قدرتمند برای صیانت و دموکراسی» خواند، روزنامه دیلی تلگراف از بازیکنان تمجید کرد.[۱۲][۱۳]
پیامدها[ویرایش]
بدون ذکر دلیل اولونگا از ۶ مسابقه کنار گذاشته شد. برخی معتقد بودند که وی در نتیجه اعتراض کنار گذاشته شده‌است، و برخی دیگر معتقد بودند که به دلیل نبودن در فرم در بازی‌ها شرکت داده نشده‌است. پس از مسابقه نهایی سوپر ششم، اولونگا بازنشستگی خود از کریکت بین‌المللی را اعلام کرد. فلاور قبلاً بازنشستگی خود را از کریکت بین‌المللی اعلام کرده بود و با تیم‌های اسکس و استرالیای جنوبی قرارداد امضا کرده بود. اولونگا به یوهانسبورگ رفت و توانست مجوز برای بازی در باشگاه کریکت لاشینگز در انگلستان را دریافت کند. بعداً به وی در انگلستان پناهندگی اعطا شد.[۱۴][۱۵][۱۶]
ارج‌گزاری[ویرایش]
هر دو بازیکن به عضویت افتخاری از باشگاه کریکت میریلیبون درآمدند، افتخاری که معمولاً فقط به بازیکنان درجه یک بازنشسته کریکت داده می‌شود.
منابع[ویرایش]
- ↑ "Andy Flower & Henry Olonga: the 'death of democracy' remembered". BBC Sport. 7 February 2013. Retrieved 9 June 2015.
- ↑ Manby, Bronwen (2002). "Zimbabwe: Fast Track Land Reform in Zimbabwe". pp. 11–12. Retrieved 8 June 2015.
- ↑ "Zimbabwe Starts Arresting White Farmers Defying Eviction". The New York Times. 17 August 2002. Retrieved 8 June 2015.
- ↑ "New legal battle to keep Zimbabwe farming". The Guardian. 26 June 2002. Retrieved 8 June 2015.
- ↑ Young, Crawford (2012). The Postcolonial State in Africa: Fifty Years of Independence, 1960–2010. p. 211. Retrieved 8 June 2015.
- ↑ "Henry Olonga, Zimbabwe's cricketing rebel". CNN. 7 September 2010. Retrieved 9 June 2015.
- ↑ "Henry Olonga: He has a love for Zimbabwe even now. But while Mugabe is alive, he knows he can't return". The Independent. 25 July 2010. Retrieved 9 June 2015.
- ↑ Stern, John; Williams, Marcus (2013). The Essential Wisden: An Anthology of 150 Years of Wisden Cricketers' Almanack. p. 565. Retrieved 13 June 2015.
- ↑ "Zimbabwe's black armband protest". ESPN Cricinfo. Retrieved 13 June 2015.
- ↑ "Olonga risks his career with political protest". The Guardian. 11 February 2015. Retrieved 26 June 2015.
- ↑ Brickhill, Liam (2 February 2015). "Olonga and Flower make a stand". Cricinfo. Retrieved 28 February 2016.
- ↑ Winter, Joseph (11 March 2003). "Brave cricketers risk Mugabe's wrath". BBC News. Retrieved 22 April 2017.
- ↑ "'I was a cricketer. Now it's time for music'". The Guardian. 17 March 2003. Retrieved 26 June 2015.
- ↑ "Fixtures: Zimbabwe". ESPN Cricinfo. Retrieved 27 June 2015.
- ↑ "Flower to play in Australia". BBC Sport. 19 March 2003. Retrieved 27 June 2015.
- ↑ "Olonga granted extended refuge in Britain". ABC. 9 October 2003. Retrieved 27 June 2015.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Black armband protest». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۹.