آزمون پذیرش
_test_the_ship%27s_catapult_systems_during_acceptance_trials.jpg)
در مهندسی و زیررشته‌های مختلف آن، آزمون پذیرش یا آزمون مقبولیت (انگلیسی: Acceptance testing) آزمونی است که مشخص می‌کنند آیا نیازمندی‌های از قبل مشخص شده یا نیازمندی‌های موجود در قرارداد برآورده شده‌است یا خیر. آزمون پذیرش می‌تواند شامل آزمون‌های شیمیایی، آزمون‌های فیزیکی و آزمون عملکرد باشد.
در مهندسی سامانه‌ها (انگلیسی: Systems Engineering) آزمون پذیرش می‌تواند پیش از ارائه، شامل آزمون جعبه سیاه باشد.[۱]
در مبحث آزمون نرم‌افزار، ISTQB، پذیرش را به این صورت تعریف می‌کند: آزمون رسمی با توجه به نیازها، نیازمندی‌ها، و فرایند تجاری انجام شده برای مشخص کردن اینکه آیا سامانه معیارهای پذیرش را برآورده می‌کند و کاربر، مشتری و سایر موجودیت‌ها، سامانه را می‌پذیرند یا خیر.[۲] آزمون پذیرش، آزمون پذیرش کاربر (UAT یا User Acceptance Testing)، آزمون کاربر نهایی و آزمون پذیرش عملکرد (OAT یا Operational Acceptance Testing) نیز خوانده می‌شود.
در آزمون نرم‌افزار، آزمون دود (انگلیسی: Smoke test) یک آزمون پذیرش است که روی یک بیلد نرم‌افزار پیش از ارائه آن به فرایند اصلی آزمون صورت می‌گیرد.
جستارهای وابسته[ویرایش]
- پذیرش نمونه
- کنفرانس اتاق خلبان
- مرحله توسعه
- پویا تست
- مهندسی اعتبار سنجی آزمون
- تست جعبه خاکستری
- توسعهٔ آزمون‌محور
- تست جعبه سفید
منابع[ویرایش]
- ↑ Black, Rex (August 2009). Managing the Testing Process: Practical Tools and Techniques for Managing Hardware and Software Testing. Hoboken, NJ: Wiley. ISBN 0-470-40415-9.
- ↑ Standard glossary of terms used in Software Testing, Version 2.1. ISTQB. 2010.
{{cite book}}:|access-date=requires|url=(help)|accessdate=requires|url=(help)
برای مطالعهٔ بیشتر[ویرایش]
- Hambling, Brian; van Goethem, Pauline (2013). User Acceptance Testing: A Step by Step Guide. Swindon: BCS Learning and Development Ltd. ISBN 978-1-78017-167-8.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- راهنمای آزمون پذیرش مهندسی بایگانی‌شده در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine توسط Microsoft patterns & practices[۱]
- "استفاده از آزمون‌های مشتری برای هدایت توسعه" از روشها و ابزار
- "شرح توسعه آزمون-ران پذیرش" از روشها و ابزار