آبزور

آبزور فدیه و نیازی بوده که در مراسم دینی به کار می برده‌اند. در مراسم دینی چند قرص نان درون، یک پیاله آب، فشردهٔ هوم و شاخه‌ای رز (که بعداً به فشردهٔ انگور مبدل شد) و چیزهای دیگر بوده است که پیشوایان بر آن دعا می‌خوانده‌اند. این آب در اوستا موسوم است به زَئوتر که امروزه زَور گویند و یعنی نذر و نیاز مایع. این مراسم از زمان مهر به جای مانده که بعداً به شکل دیگری در آئین مسیح — به منزلهٔ آب مقدس مسیحیان — وارد شده‌است. زور در یسنا آبزور و در پهلوی آپزهر شده‌است.

منابع

• اوشیدری، جهانگیر (۱۳۷۱). دانشنامهٔ مزدیسنا، واژه‌نامهٔ توضیحی آیین زرتشت. تهران: نشر مرکز. شابک ۹۶۴-۳۰۵-۳۰۷-۵.