سه پادشاهی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
جز ویرایش متن آغازین، بهبود/اضافه کردن منبع‌ و گسترش مقاله
برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه
ابرابزار
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه
خط ۶۴: خط ۶۴:
}}
}}


'''سه پادشاهی''' ({{zh|s={{linktext|三国}}|t={{linktext|三國}}|p=Sān Guó}}) از ۲۲۰ تا ۲۸۰ بعد از میلاد تقسیم سه جانبه چین در میان ایالت های سلسله ای [[سائو وی]] ، [[دودمان شو|شو هان]] و [[وو خاوری|وو شرقی]] بود. دوره سه پادشاهی قبل از [[دودمان هان|سلسله هان شرقی]] و بعد از آن [[دودمان جین (۴۲۰–۲۶۵)|سلسله جین غربی]] بود. ایالت کوتاه مدت [[یان سابق|یان]] در [[شبه‌جزیره لیائودونگ|شبه جزیره لیائودونگ]] که از سال ۲۳۷ تا ۲۳۸ ادامه داشت، گاهی به عنوان "پادشاهی چهارم" در نظر گرفته می شود.<ref>{{Cite book|last=Kang|first=Youwei|url=https://books.google.com/books?id=9rN7DwAAQBAJ&pg=PT98|title=歐洲十一國遊記二種|date=2013-10-21|publisher=群出版|pages=98|language=zh-TW}}</ref>
'''سه پادشاهی''' ({{zh|s={{linktext|三国}}|t={{linktext|三國}}|p=Sān Guó}}) از ۲۲۰ تا ۲۸۰ بعد از میلاد تقسیم سه جانبه چین در میان ایالت‌های سلسله ای [[سائو وی]]، [[دودمان شو|شو هان]] و [[وو خاوری|وو شرقی]] بود. دوره سه پادشاهی قبل از [[دودمان هان|سلسله هان شرقی]] و بعد از آن [[دودمان جین (۴۲۰–۲۶۵)|سلسله جین غربی]] بود. ایالت کوتاه مدت [[یان سابق|یان]] در [[شبه‌جزیره لیائودونگ|شبه جزیره لیائودونگ]] که از سال ۲۳۷ تا ۲۳۸ ادامه داشت، گاهی به عنوان «پادشاهی چهارم» در نظر گرفته می‌شود.<ref>{{Cite book|last=Kang|first=Youwei|url=https://books.google.com/books?id=9rN7DwAAQBAJ&pg=PT98|title=歐洲十一國遊記二種|date=2013-10-21|publisher=群出版|pages=98|language=zh-TW}}</ref>


از نظر علمی، دوره سه پادشاهی به دوره بین تاسیس سائو وی در سال ۲۲۰ و فتح وو شرقی توسط جین غربی در سال ۲۸۰ اشاره دارد. بخش قبلی، "غیر رسمی" دوره، از سال ۱۸۴ تا ۲۲۰، با درگیری های داخلی آشفته بین [[جنگ‌سالار|جنگ‌سالاران]] در مناطق مختلف چین در طول [[اواخر سلسله هان|سقوط سلسله هان شرقی]] مشخص شد. بخش میانی این دوره، از ۲۲۰ تا ۲۶۳، با ساختار نظامی پایدارتر بین سه ایالت رقیب سائو وی، شو هان و وو شرقی مشخص شد. بخش بعدی این دوره با فتح شو توسط وی در سال ۲۶۳، غصب سائو وی توسط جین غربی در سال ۲۶۶ و فتح وو شرقی توسط جین غربی در سال ۲۸۰ مشخص شد.
از نظر علمی، دوره سه پادشاهی به دوره بین تأسیس سائو وی در سال ۲۲۰ و فتح وو شرقی توسط جین غربی در سال ۲۸۰ اشاره دارد. بخش قبلی، «غیر رسمی» دوره، از سال ۱۸۴ تا ۲۲۰، با درگیری‌های داخلی آشفته بین [[جنگ‌سالار|جنگ‌سالاران]] در مناطق مختلف چین در طول [[اواخر سلسله هان|سقوط سلسله هان شرقی]] مشخص شد. بخش میانی این دوره، از ۲۲۰ تا ۲۶۳، با ساختار نظامی پایدارتر بین سه ایالت رقیب سائو وی، شو هان و وو شرقی مشخص شد. بخش بعدی این دوره با فتح شو توسط وی در سال ۲۶۳، غصب سائو وی توسط جین غربی در سال ۲۶۶ و فتح وو شرقی توسط جین غربی در سال ۲۸۰ مشخص شد.


دوره سه پادشاهی یکی از خونین ترین دوره های تاریخ چین است.<ref>{{Cite web|url=https://www.chinaeducenter.com/en/whychina/threekingdoms.php|title=History of Three Kingdoms Period - China Education Center|website=www.chinaeducenter.com}}</ref> سرشماری سراسری که در سال ۲۸۰ بعد از میلاد انجام شد، پس از اتحاد مجدد سه پادشاهی تحت جین، مجموعاً ۲،۴۵۹،840 خانوار و 16،163،863 نفر را نشان می‌دهد که تنها کسری از 10،677،960 خانوار بود، و 56،486،856 نفر در دوره هان را گزارش شدند.<ref>Dreyer, Edward L. 2009. “Military Aspects of the War of the Eight Princes, 300–307.” In ''Military Culture in Imperial China'', edited by Nicola Di Cosmo. Cambridge: Harvard University Press. 112–142. {{ISBN|978-0674031098}}.</ref> در حالی که ممکن است سرشماری به دلیل عوامل متعدد آن زمان دقیق نبوده است، در سال ۲۸۰، جین تلاش کرد تا در صورت امکان، همه افراد را در نظر بگیرد. <ref>Hans Bielenstein. Chinese historical demography A.D. 2-1982. Östasiatiska museet. p 17</ref>
دوره سه پادشاهی یکی از خونین‌ترین دوره‌های تاریخ چین است.<ref>{{Cite web|url=https://www.chinaeducenter.com/en/whychina/threekingdoms.php|title=History of Three Kingdoms Period - China Education Center|website=www.chinaeducenter.com}}</ref> سرشماری سراسری که در سال ۲۸۰ بعد از میلاد انجام شد، پس از اتحاد مجدد سه پادشاهی تحت جین، مجموعاً ۲٬۴۵۹٬۸۴۰ خانوار و ۱۶٬۱۶۳٬۸۶۳ نفر را نشان می‌دهد که تنها کسری از ۱۰٬۶۷۷٬۹۶۰ خانوار بود، و ۵۶٬۴۸۶٬۸۵۶ نفر در دوره هان را گزارش شدند.<ref>Dreyer, Edward L. 2009. “Military Aspects of the War of the Eight Princes, 300–307. ” In ''Military Culture in Imperial China'', edited by Nicola Di Cosmo. Cambridge: Harvard University Press. 112–142. {{ISBN|978-0674031098}}.</ref> در حالی که ممکن است سرشماری به دلیل عوامل متعدد آن زمان دقیق نبوده‌است، در سال ۲۸۰، جین تلاش کرد تا در صورت امکان، همه افراد را در نظر بگیرد.<ref>Hans Bielenstein. Chinese historical demography A.D. 2-1982. Östasiatiska museet. p 17</ref>


در این دوره فناوری پیشرفت چشمگیری داشت. صدراعظم شو [[ژوگه لیانگ|، ژوگه لیانگ]] ، گاو نر چوبی را اختراع کرد،<ref>{{cite book|last1=Breverton|first1=Terry|author-link=Terry Breverton|title=Breverton's Encyclopedia of Inventions|date=2013|publisher=Quercus|isbn=978-1623652340|edition=Unabridged}}</ref> پیشنهاد کرد که شکل اولیه چرخ دستی باشد، و در کمان پولادی بهبود بخشید. مهندس مکانیک وی ، ما جون، به عقیده بسیاری همتای سلف خود [[چانگ هنگ|ژانگ هنگ]] است.<ref>{{cite book|author1=Hong-Sen Yan|title=Reconstruction Designs of Lost Ancient Chinese Machinery|date=2007|publisher=[[Springer Science+Business Media|Springer Science & Business Media]]|location=Dordrecht|isbn=978-1402064609|edition=Online-Ausg.|page=129}}</ref> او یک تئاتر عروسکی با نیروی هیدرولیک و مکانیکی که برای [[سائو روی|امپراتور مینگ وی]] طراحی شده بود، پمپ‌های زنجیره‌ای پالت مربعی برای آبیاری باغ‌ها در [[لوئویانگ]] ، و طراحی مبتکرانه ارابه‌ای به سمت جنوب ، یک قطب‌نمای جهت دار غیر مغناطیسی که توسط چرخ دنده‌های [[دیفرانسیل (مکانیک)|دیفرانسیل]] کار می‌کرد، اختراع کرد.<ref>{{cite book|last1=Xiong|first1=Victor Cunrui|title=Historical Dictionary of Medieval China|url=https://archive.org/details/historicaldictio00xion|url-access=limited|date=2009|publisher=Scarecrow Press|location=Lanham, Md.|isbn=978-0810860537|page=[https://archive.org/details/historicaldictio00xion/page/n469 351]}}</ref>
در این دوره فناوری پیشرفت چشمگیری داشت. صدراعظم شو [[ژوگه لیانگ|، ژوگه لیانگ]]، گاو نر چوبی را اختراع کرد،<ref>{{cite book|last1=Breverton|first1=Terry|author-link=Terry Breverton|title=Breverton's Encyclopedia of Inventions|date=2013|publisher=Quercus|isbn=978-1-62365-234-0|edition=Unabridged}}</ref> پیشنهاد کرد که شکل اولیه چرخ دستی باشد، و در کمان پولادی بهبود بخشید. مهندس مکانیک وی، ما جون، به عقیده بسیاری همتای سلف خود [[چانگ هنگ|ژانگ هنگ]] است.<ref>{{cite book|author1=Hong-Sen Yan|title=Reconstruction Designs of Lost Ancient Chinese Machinery|date=2007|publisher=[[Springer Science+Business Media|Springer Science & Business Media]]|location=Dordrecht|isbn=978-1-4020-6460-9|edition=Online-Ausg.|page=129}}</ref> او یک تئاتر عروسکی با نیروی هیدرولیک و مکانیکی که برای [[سائو روی|امپراتور مینگ وی]] طراحی شده بود، پمپ‌های زنجیره‌ای پالت مربعی برای آبیاری باغ‌ها در [[لوئویانگ]]، و طراحی مبتکرانه ارابه‌ای به سمت جنوب، یک قطب‌نمای جهت دار غیر مغناطیسی که توسط چرخ دنده‌های [[دیفرانسیل (مکانیک)|دیفرانسیل]] کار می‌کرد، اختراع کرد.<ref>{{cite book|last1=Xiong|first1=Victor Cunrui|title=Historical Dictionary of Medieval China|url=https://archive.org/details/historicaldictio00xion|url-access=limited|date=2009|publisher=Scarecrow Press|location=Lanham, Md.|isbn=978-0-8108-6053-7|page=[https://archive.org/details/historicaldictio00xion/page/n469 351]}}</ref>


اگرچه این دوره تاریخی نسبتا کوتاه است، اما در فرهنگ‌های چین، ژاپن، کره و ویتنام بسیار رمانتیک شده است.<ref>{{Cite book|url=https://books.google.com/books?id=2kJyDwAAQBAJ&q=Although+relatively+short%2C+this+historical+period+has+been+greatly+romanticized+in+the+cultures+of+China%2C+Japan%2C+Korea%2C+and+Vietnam&pg=PT76|title = Chinese History|isbn = 9781921678882|author1 = 佚名|date = January 2013| publisher=Beijing Book Co. }}</ref> در اپراها، داستان‌های عامیانه، رمان‌ها و در زمان‌های اخیر، فیلم‌ها، تلویزیون و بازی‌های ویدیویی مورد تجلیل و محبوبیت قرار گرفته است. شناخته شده ترین آنها ''[[داستان عاشقانه سه پادشاهی|رمان عاشقانه سه پادشاهی]]'' [[لو گوانژونگ]] است، [[داستان تاریخی|رمان تاریخی]] [[دودمان مینگ|سلسله مینگ]] که بر اساس رویدادهای دوره سه پادشاهی است. <ref>{{Cite web|title=Romance of the Three Kingdoms: China's Greatest Epic 三國志演義|url=http://www.yellowbridge.com/literature/threekingdoms.php|website=Yellow Bridge|accessdate=1 April 2015}}</ref> سوابق تاریخی معتبر این دوره، سوابق [[چن شو]] ''از سه پادشاهی'' ، همراه با حاشیه نویسی های بعدی پی سونگجی از متن است.
اگرچه این دوره تاریخی نسبتاً کوتاه است، اما در فرهنگ‌های چین، ژاپن، کره و ویتنام بسیار رمانتیک شده‌است.<ref>{{Cite book|url=https://books.google.com/books?id=2kJyDwAAQBAJ&q=Although+relatively+short%2C+this+historical+period+has+been+greatly+romanticized+in+the+cultures+of+China%2C+Japan%2C+Korea%2C+and+Vietnam&pg=PT76|title = Chinese History|isbn = 978-1-921678-88-2|author1 = 佚名|date = January 2013| publisher=Beijing Book Co.}}</ref> در اپراها، داستان‌های عامیانه، رمان‌ها و در زمان‌های اخیر، فیلم‌ها، تلویزیون و بازی‌های ویدیویی مورد تجلیل و محبوبیت قرار گرفته‌است. شناخته شده‌ترین آنها ''[[داستان عاشقانه سه پادشاهی|رمان عاشقانه سه پادشاهی]]'' [[لو گوانژونگ]] است، [[داستان تاریخی|رمان تاریخی]] [[دودمان مینگ|سلسله مینگ]] که بر اساس رویدادهای دوره سه پادشاهی است.<ref>{{Cite web|title=Romance of the Three Kingdoms: China's Greatest Epic 三國志演義|url=http://www.yellowbridge.com/literature/threekingdoms.php|website=Yellow Bridge|accessdate=1 April 2015}}</ref> سوابق تاریخی معتبر این دوره، سوابق [[چن شو]] ''از سه پادشاهی''، همراه با حاشیه نویسی‌های بعدی پی سونگجی از متن است.


اصطلاح انگلیسی زبان "سه پادشاهی" نوعی نام اشتباه است، زیرا هر ایالت در نهایت نه توسط یک [[پادشاه]] ، بلکه توسط [[امپراتور|امپراتوری]] که ادعای [[خراج‌گزاری|حاکمیت]] بر تمام چین را داشت، اداره می شد.<ref>{{cite book|last1=Tanner|first1=Harold Miles|title=China: A History|date=13 March 2009|publisher=[[Hackett Publishing Company|Hackett Publishing]]|location=[[Indianapolis, Indiana]]|isbn=978-0872209152|pages=141–142}}</ref> با این وجود، اصطلاح "سه پادشاهی" در میان [[چین‌شناسی|متخصصان سینولوژیست]] انگلیسی زبان استاندارد شده است.
اصطلاح انگلیسی زبان «سه پادشاهی» نوعی نام اشتباه است، زیرا هر ایالت در نهایت نه توسط یک [[پادشاه]]، بلکه توسط [[امپراتور|امپراتوری]] که ادعای [[خراج‌گزاری|حاکمیت]] بر تمام چین را داشت، اداره می‌شد.<ref>{{cite book|last1=Tanner|first1=Harold Miles|title=China: A History|date=13 March 2009|publisher=[[Hackett Publishing Company|Hackett Publishing]]|location=[[Indianapolis, Indiana]]|isbn=978-0-87220-915-2|pages=141–142}}</ref> با این وجود، اصطلاح «سه پادشاهی» در میان [[چین‌شناسی|متخصصان سینولوژیست]] انگلیسی زبان استاندارد شده‌است.


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۸۲: خط ۸۲:


== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس|۲}}
{{چپ‌چین}}
{{چپ‌چین}}
* Wikipedia contributors, "Three Kingdoms," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/wiki/Three_Kingdoms (بازبینی ۲۴ دسامبر ۲۰۰۶).
* Wikipedia contributors, "Three Kingdoms," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/wiki/Three_Kingdoms (بازبینی ۲۴ دسامبر ۲۰۰۶).

نسخهٔ ‏۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۳۵

این مقاله دربارهٔ سه پادشاهی (چین) است. برای دیدن سریالی در رابطه با او، سه پادشاهی (مجموعه تلویزیونی) را ببینید.
دوره سه پادشاهی
三國時代
۲۲۰ – ۲۸۰ بعد از میلاد
گذشت زمان از فتوحات مختلف و تغییرات سرزمینی قبل و در طول دوران سه پادشاهی.
سه پادشاهی
نام چینی
نویسه‌های چینی سنتی三國
نویسه‌های چینی ساده‌شده三国
پین‌یینSānguó
معنای تحت‌اللفظی"three states"
نام ویتنامی
زبان ویتنامیTam Quốc
Hán-Nôm三國
نام کره‌ای
هانگول
삼국
هانجا
三國
نام ژاپنی
هیراگاناさんごく
Kyūjitai三國
Shinjitai三国
دوره سه پادشاهی
نام چینی
نویسه‌های چینی سنتی三國時代
نویسه‌های چینی ساده‌شده三国时代
نام ویتنامی
زبان ویتنامیTam Quốc thời đại
Hán-Nôm三國時代
نام کره‌ای
هانگول
삼국 시대
هانجا
三國時代
نام ژاپنی
هیراگاناさんごくじだい
Kyūjitai三國時代
Shinjitai三国時代

سه پادشاهی (چینی ساده: 三国; چینی سنتی: 三國; پین‌یین: Sān Guó) از ۲۲۰ تا ۲۸۰ بعد از میلاد تقسیم سه جانبه چین در میان ایالت‌های سلسله ای سائو وی، شو هان و وو شرقی بود. دوره سه پادشاهی قبل از سلسله هان شرقی و بعد از آن سلسله جین غربی بود. ایالت کوتاه مدت یان در شبه جزیره لیائودونگ که از سال ۲۳۷ تا ۲۳۸ ادامه داشت، گاهی به عنوان «پادشاهی چهارم» در نظر گرفته می‌شود.[۱]

از نظر علمی، دوره سه پادشاهی به دوره بین تأسیس سائو وی در سال ۲۲۰ و فتح وو شرقی توسط جین غربی در سال ۲۸۰ اشاره دارد. بخش قبلی، «غیر رسمی» دوره، از سال ۱۸۴ تا ۲۲۰، با درگیری‌های داخلی آشفته بین جنگ‌سالاران در مناطق مختلف چین در طول سقوط سلسله هان شرقی مشخص شد. بخش میانی این دوره، از ۲۲۰ تا ۲۶۳، با ساختار نظامی پایدارتر بین سه ایالت رقیب سائو وی، شو هان و وو شرقی مشخص شد. بخش بعدی این دوره با فتح شو توسط وی در سال ۲۶۳، غصب سائو وی توسط جین غربی در سال ۲۶۶ و فتح وو شرقی توسط جین غربی در سال ۲۸۰ مشخص شد.

دوره سه پادشاهی یکی از خونین‌ترین دوره‌های تاریخ چین است.[۲] سرشماری سراسری که در سال ۲۸۰ بعد از میلاد انجام شد، پس از اتحاد مجدد سه پادشاهی تحت جین، مجموعاً ۲٬۴۵۹٬۸۴۰ خانوار و ۱۶٬۱۶۳٬۸۶۳ نفر را نشان می‌دهد که تنها کسری از ۱۰٬۶۷۷٬۹۶۰ خانوار بود، و ۵۶٬۴۸۶٬۸۵۶ نفر در دوره هان را گزارش شدند.[۳] در حالی که ممکن است سرشماری به دلیل عوامل متعدد آن زمان دقیق نبوده‌است، در سال ۲۸۰، جین تلاش کرد تا در صورت امکان، همه افراد را در نظر بگیرد.[۴]

در این دوره فناوری پیشرفت چشمگیری داشت. صدراعظم شو ، ژوگه لیانگ، گاو نر چوبی را اختراع کرد،[۵] پیشنهاد کرد که شکل اولیه چرخ دستی باشد، و در کمان پولادی بهبود بخشید. مهندس مکانیک وی، ما جون، به عقیده بسیاری همتای سلف خود ژانگ هنگ است.[۶] او یک تئاتر عروسکی با نیروی هیدرولیک و مکانیکی که برای امپراتور مینگ وی طراحی شده بود، پمپ‌های زنجیره‌ای پالت مربعی برای آبیاری باغ‌ها در لوئویانگ، و طراحی مبتکرانه ارابه‌ای به سمت جنوب، یک قطب‌نمای جهت دار غیر مغناطیسی که توسط چرخ دنده‌های دیفرانسیل کار می‌کرد، اختراع کرد.[۷]

اگرچه این دوره تاریخی نسبتاً کوتاه است، اما در فرهنگ‌های چین، ژاپن، کره و ویتنام بسیار رمانتیک شده‌است.[۸] در اپراها، داستان‌های عامیانه، رمان‌ها و در زمان‌های اخیر، فیلم‌ها، تلویزیون و بازی‌های ویدیویی مورد تجلیل و محبوبیت قرار گرفته‌است. شناخته شده‌ترین آنها رمان عاشقانه سه پادشاهی لو گوانژونگ است، رمان تاریخی سلسله مینگ که بر اساس رویدادهای دوره سه پادشاهی است.[۹] سوابق تاریخی معتبر این دوره، سوابق چن شو از سه پادشاهی، همراه با حاشیه نویسی‌های بعدی پی سونگجی از متن است.

اصطلاح انگلیسی زبان «سه پادشاهی» نوعی نام اشتباه است، زیرا هر ایالت در نهایت نه توسط یک پادشاه، بلکه توسط امپراتوری که ادعای حاکمیت بر تمام چین را داشت، اداره می‌شد.[۱۰] با این وجود، اصطلاح «سه پادشاهی» در میان متخصصان سینولوژیست انگلیسی زبان استاندارد شده‌است.

جستارهای وابسته

منابع

  1. ↑ Kang, Youwei (2013-10-21). 歐洲十一國遊記二種 (به چینی (تایوان)). 群出版. p. 98.
  2. ↑ "History of Three Kingdoms Period - China Education Center". www.chinaeducenter.com.
  3. ↑ Dreyer, Edward L. 2009. “Military Aspects of the War of the Eight Princes, 300–307. ” In Military Culture in Imperial China, edited by Nicola Di Cosmo. Cambridge: Harvard University Press. 112–142. شابک ‎۹۷۸−۰۶۷۴۰۳۱۰۹۸.
  4. ↑ Hans Bielenstein. Chinese historical demography A.D. 2-1982. Östasiatiska museet. p 17
  5. ↑ Breverton, Terry (2013). Breverton's Encyclopedia of Inventions (Unabridged ed.). Quercus. ISBN 978-1-62365-234-0.
  6. ↑ Hong-Sen Yan (2007). Reconstruction Designs of Lost Ancient Chinese Machinery (Online-Ausg. ed.). Dordrecht: Springer Science & Business Media. p. 129. ISBN 978-1-4020-6460-9.
  7. ↑ Xiong, Victor Cunrui (2009). Historical Dictionary of Medieval China. Lanham, Md.: Scarecrow Press. p. 351. ISBN 978-0-8108-6053-7.
  8. ↑ 佚名 (January 2013). Chinese History. Beijing Book Co. ISBN 978-1-921678-88-2.
  9. ↑ "Romance of the Three Kingdoms: China's Greatest Epic 三國志演義". Yellow Bridge. Retrieved 1 April 2015.
  10. ↑ Tanner, Harold Miles (13 March 2009). China: A History. Indianapolis, Indiana: Hackett Publishing. pp. 141–142. ISBN 978-0-87220-915-2.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=سه_پادشاهی&oldid=38827643»