پرش به محتوا

چندوجهی انعطاف‌پذیر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
صفحه‌ای تازه حاوی «thumb|[[چندوجهی استفن، ساده ترين چندوجهى انعطاف پذير غير خود متقاطع]] در هندسه، '''چندوجهی انعطاف‌پذیر''' {{انگلیسی|Flexible polyhedron}} به سطحى چندوجهی بدون هیچ ضلع مرزی گفته می شود که می توان شکل آن را به طور مداوم تغییر داد در حالی ک...» ایجاد کرد
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۲۷

چندوجهی استفن، ساده ترين چندوجهى انعطاف پذير غير خود متقاطع

در هندسه، چندوجهی انعطاف‌پذیر (به انگلیسی: Flexible polyhedron) به سطحى چندوجهی بدون هیچ ضلع مرزی گفته می شود که می توان شکل آن را به طور مداوم تغییر داد در حالی که اشکال تمام وجه های آن بدون تغییر است.قضیه صلبیت کوشی نشان می دهد که در بعد ٣ چنین چندوجهی اى نمی تواند محدب باشد (این امر در ابعاد بالاتر نیز صادق است).

اولین نمونه های چندوجهی انعطاف پذیر که اکنون هشت وجهى هاى بریکار نامیده می شود ، توسط رائول بریکار (١٨٩٧) کشف شد. آنها سطوح خود متقاطع ایزومتریک به یک هشت‌وجهی بودند. اولین نمونه از سطح انعطاف پذیر غیر خود متقاطع در ، كره کانلی ، توسط رابرت کانلی (١٩٧٧) کشف شد. چندوجهی استفن یکی دیگر از چندوجهی های انعطاف پذیر غیر خود متقاطع است که از هشت وجهى بریكارد الهام گرفته است.[۱]

حدس بيلوز

در اواخر دهه ١٩٧٠ کانلی و دنیس سالیوان حدس بيلوز را فرموله كرده و بیان کردند که حجم چندوجهی انعطاف پذیر تحت انعطاف پذیری ناوردا است.[۲] اين حدس در سال ١٩٩٧ إثبات شد.[۳]

تعميم ها

٤-پلی توپ هاى انعطاف پذیر در فضای اقلیدسی ٤ بعدی و فضای هذلولی ٣ بعدی توسط هلموت استاچل (2000) مورد مطالعه قرار گرفت. در ابعاد ، پلی توپ های انعطاف پذیر توسط گایفولین (2014) ساخته شده اند.

منابع

پانویس

فهرست منابع